مصعب بن وهب نوشجانى، معروف به حرون، از شعراى قرن دوم و معاصر امام رضا عليه السلام است. نام وى در منابع رجالى نيامده است. پسرش ابو سهل نوشجانى از او اشعارى نقل مى كند كه متضمّن شهادت به رسالت و ولايت و امامت دوازده امام معصوم و اقرار به رجعت است.
او در مورد حضرت مهدی(ع) چنین سروده است:
فَإن تَسألاني ما الّذي أنا دائِنٌ بِهِ فَالّذي اُبديهِ مِثلُ الّذي اُخفي
اُدينُ بِأنّ اللَّهَ لا شَي ءَ غَيرُهُ قَويٌّ عَزيزٌ بارِئُ الخَلقَ مِن ضَعفٍ
وأنَّ رَسولَ اللَّهِ أفضَلُ مُرسَلٍ بِهِ بَشَّرَ الماضونَ في مُحكَمِ الصُّحُفِ
وأنَّ عَليّاً بَعدَهُ أحَدَ عَشرَةً مِنَ اللَّهِ وَعدٌ لَيسَ في ذاكَ مِن خُلفٍ
أئِمَّتُنا الهادونَ بَعدَ مُحَمَّدٍ لَهُم صَفوُ وُدّي ما حَييتُ لَهُم أَصفي
ثَمانيَةٌ مِنهُم مَضَوا لِسَبيلِهِم وأربَعَةٌ يُرجَونَ لِلعَدَدِ المُوفِ
وَلي ثِقَةٌ بِالرَّجعَةِ الحَقِّ مِثلَما وَثِقتُ بِرَجعِ الطَّرفِ مِنّى إلى الطَّرفِ
اگر شما دو نفر از من بپرسيد كه من به چه باور دارم من آنچه را كه پنهان كردم، آشكار مى كنم؛
چون معتقدم به خدا و اين كه خدايى جز او نيست، قدرتمند ، ارجمند ، آفريدگار آفريدگان از هيچ.
و اين كه رسول خدا بهترين فرستاده است، گذشتگان ، او را در كتاب هاى محكم [آسمانى ] بشارت دادند.
على و پس از او يازده فرزندش از جانب خدا وعده داده شده اند ، و در اين ، تخلفى نيست.
اينان پيشوايان هدايتگر ما ، پس از محمّد هستند. خالصانه ترين علاقه من متعلق به آنهاست تا زمانى كه زنده ام.
هشت تاى آنها راه خود را رفتند و رحلت كردند و چهار نفرشان در پى آنها كامل كننده [دوازده ] هستند.
من به بازگشت حقّ [به اهل آن ] يقين دارم به همان سان كه به چرخش چشم از يك سو به سوى ديگر اعتماد دارم.[۱]
[۱]
مقتضب الأثر: ص ۴۸، بحار الأنوار: ج ۵۳ ص ۱۴۴.
