قاسم انوار

قاسم انوار

از شاعران پارسى‏گوى نيمه دوم قرن هشتم و نيمه‏ اوّل قرن نهم هجرى

سيّد معين‏الدين على پسر نصير پسر هارون پسر ابوالقاسم حسينى قاسمى انوارى تبريزى معروف به شاه قاسم انوار، در سال ۷۵۷ ق در سراب تبريز به دنيا آمد. از مشايخ اهل تصوّف و از شاعران پارسى‏گوى نيمه دوم قرن هشتم و نيمه‏اوّل قرن نهم هجرى بود. او از پيروان خاندان صفى‏الدين اردبيلى بود. وفاتش را در هشتاد سالگى و به سال ۸۳۷ق نوشته‏اند .

شعر او در مدح امام مهدی(ع):

موسى به كوه طور ، به نور عيان رسيد              توفيق وصل يار ، عنان بر عنان رسيد

شادىّ اهل عالم و ، هنگام شادى است‏              كاندر زمانه ، مهدىِ آخرْ زمان رسيد

آسوده‏ايم و خاطر ما شاد و خرّم است‏              چون فيض فضل يار ، جهان در جهان رسيد

سرّ خداست آدم و ، ابليس كور بود                 هر سَر كه سِر بديد به گنج نهان رسيد

سرّى كه كاينات به جان، طالب وى اند             منّت خداى را كه به ما رايگان رسيد

ما ناگهان به كوى خرابات سر زديم‏                 چون جذب يار بر دل ما ، ناگهان رسيد

بشنيد هر كه گوش و دلى داشت «قاسمى»!                     گلبانگ وصل او ، كه به كون و مكان رسيد.[۱]


[۱] سيماى مهدى موعود در آئينه نشر فارسى: ص ۹۳ ، به نقل از كليّات قاسم انوار: ص ۱۶۳ .