امام صادق عليه السلام :خداوند عز و جل پيامبرش را تربيت كرد و نيكو تربيتش كرد و چون ادب و تربيتِ او را به كمال رساند ، فرمود : «همانا تو داراى خويى والا هستى»[۱].
آن گاه ، كار دين و امّت را به او واگذار كرد تا بندگان او را تربيت و اداره كند . پس فرمود : «آنچه را كه پيامبر به شما فرمود ، به كار گيريد و از آنچه شما را از آن نهى كرد ، باز ايستيد»[۲]. پيامبر خدا ، هدايتْ شده و توفيقْ يافته بود و به وسيله «روح القُدُس» تأييد و كمك مى شد . در هيچ امرى از امور اداره مردم ، دچار لغزش و خطا نمى شد ؛ چرا كه آراسته به آداب الهى بود.[۳]
اشارت قرآنی:
مراد از روح القُدُس ، جبرئيل است كه در قرآن ، از او به «روح الامين» (شعراء ، آيه ۱۹۳) نيز ياد شده و پاكىِ او از هر گونه خطا و آلودگى و گناه و گمراهى ، سبب ناميده شدن او به روح القدس است . (الميزان ، ج ۱۲ ، ص۳۴۷) .
نَزَلَ بِهِ اَلرُّوحُ اَلْأَمِينُ
روح الامین آن را نازل کرده است...
[۳]. الكافى : ج ۱ ص ۲۶۶ ح ۴ ، بحار الأنوار : ج ۱۷ ص ۴ ح ۳.