رفيع الدين اشرف شروانى

رفيع الدين اشرف شروانى

شاعر قرن نهم

او در وصف امام مهدی(ع) چنین سروده است:

آن بر اوج سلطنت، خورشيد رخشان آمده                     آسمان مكرمت را ماه تابان آمده

در لطافت، جسم پاكش برتر از جان آمده                      جسم و جان او از آن مقبول جانان آمده

آستانش مأمن ارباب ايمان آمده                      خاك پايش كُحل چشم اهل عرفان آمده

در ولايت داور و داراى دوران آمده                 طبع من [چون ] حضرت او را ثناخوان آمده

چون كه تحسين از روان پاك حسّان آمده                      بعد از او مهدى شده خاتم به فضل كردگار

آن كه خورشيد منّور شمسه ايوان اوست                       شير نُه گردون شكار شير شادروان اوست

دور گردون بى تكلّف تابع فرمان اوست                        تابع او چون نباشد دور چون دوران اوست

اوست شاهنشاه عهد و عهد در پيمان اوست                   جود و مردى و مروّت، آيتى در شأن اوست

حكم منشور قضا موقوف بر فرمان اوست                      منشى حكم قَدَر، مستوفى ديوان اوست

چاكرى از چاكران خادم دربان اوست               پادشاه خاوران بر طارم نيلى حصار

مهدى هادى كه او قائم مقام مصطفاست                        نائب خاص رسول و سايه لطف خداست

هم ولايت را پناه و هم امامت را سزاست                      گرد خاك آستانش ديده ها را توتياست

اى قباى سلطنت بر قامت قدر تو راست                        صاحب صاحب زمانى منصب خاتم توراست

بنده بيچاره اشرف كو هواخواه شماست                        چاكرى از چاكران مصطفى و مرتضاست

چون غلامان گر قبول حضرتت گردد رواست                 زان كه غير از بندگى ديگر ندارد هيچ كار.[۱]


[۱]تشيّع وولاى اهل بيت در ادب فارسى قديم: ص ۲۴۷.