طَرَب شيرازى

طَرَب شيرازى

شاعر (م 1330 ق)

اى ديده ! خون ببار كه امشب ، شبِ عزاست                 امشب ، شب عزاى شهنشاه كربلاست

امشب ، چه روى داده كه دوران، پُر از مِحَن                  امشب ، چه روى داده كه گيتى ، پُر از بلاست؟

امشب ، چه روى داده كه احمد ، دلش ملول                 امشب ، چه روى داده كه زهرا ، قدش دوتاست؟

خاكم به سر ، بُود شب قتل شه شهيد              كآفاق ، پُر ز ناله و ايّام ، پُر نواست

فردا بُود كه جسم جوانانِ هاشمى                   زير سُم ستور مخالف ، چو توتياست

فردا بُود كه تشنه لب از بهر مَشك آب             عبّاس را به تيغ ، دو دست از بدن ، جداست

فردا به تيغ «مُنقذ» بى دينِ كفرْكيش                شقّ القمر ز تارك اكبر نمود راست

فردا بُود كه وِلوِله در جان قدسيان                  فردا بُود كه زلزله در عرش كبرياست

فردا بُود كه خاك، ز خون ، لعلگون شود                      خونى كه خون جگر ز غمش ، نافه خَتاست

يك سوى ، گرم موج زدن ، آب در فرات                     يك سو غريو «العطش» از خاك بر سَماست

سيراب ، وحش و طير بيابان و تشنه لب                       اطفال بى گُنَه ، به چه كيش ، اين ستم رواست؟

آن سر كه تكيه گاه ، ز دوش رسول داشت                    خاك زمين باديه اش ، جاى متّكاست .[۱]


[۱]تجلّى عشق در حماسه عاشورا : ص ۱۷۲ .