كريم رجب زاده

كريم رجب زاده

شاعر

به ميدان مى برم از شوق سربازى ، سر خود را              تو هم آماده كن ـ اى عشق ـ ، كم كم ، خنجر خود را

مرا گر آرزويى هست ، باور كن بجز اين نيست              كه در تن پوشى از شمشير ، بينم پيكر خود را

هواى پَر زدن از عالم خاكى به سر دارم                        خوشا روزى كه بينم بى قفس ، بال و پَر خود را!

ز دل ، تاريكىِ باد خزان تا پرده بردارم                        به روى دست مى گيرم ، گلِ نيلوفر خود را

چه خواهد كرد فردا ، آتش افروزِ قنارى سوز                به دل ها گر بپاشم اندكى خاكستر خود را

من از ايمان خود ، يك ذرّه حتّى بر نمى گردم              تلاوت مى كنم در گوش نِى هم باور خود را.[۱]


[۱]دانش نامه شعر عاشورايى : ج ۲ ص ۱۵۱۹ ـ ۱۵۲۰ .