آیت‌الله شیخ عبدالنبی نوری از علماء و بزرگانی است که مرقد شریف ایشان در آستان مقدس حضرت عبدالعظیم الحسنی علیه السلام قرار دارد.
از زاد روز وى، اطلاع دقيقى در دست نيست، اما از آنجا كه ایشان پس از سن بلوغ به تهران آمده و در درس مرحوم آيت اللّه ميرزا ابوالقاسم كلانترى نورى ساليان بسيار شركت جسته، مى توان سال ولادتش را بين ۱۲۶۵ قمری تا ۱۲۷۰ حدس زد.
ایشان در شهر نور زاده شد و پس از رسيدن به سن رشد و كمال، به تحصيل علوم دينى روى آورد. ابتدا، وى به تهران كه حوزه علمى اش، يكى از پرشورترين و آبادترين حوزه هاى علميه شيعه در آن روزگار به شمار مى رفت، مهاجرت كرد و ادبيات و سطوح فقه، اصول، فلسفه و كلام را آموخت. در ميان استادانش در تهران كه ساليان بسيار بدو دانش آموختند، مى توان از بزرگانى همچون: حكيم جلوه، آقاعلى مدرس، حكيم ميرزا محمدرضا قمشه اى و آيت اللّه ميرزا ابوالقاسم كلانترى نورى ياد كرد.
آیت الله نوری پس از تكميل سطوح عاليه به نجف مهاجرت كرد، و ساليان دراز در محضر آيات عظام نجف همچون مرحوم آيت اللّه ميرزا حبيب اللّه رشتى به فراگيرى فقه و اصول پرداخت.
مرحوم حاج شيخ، پس از فراگرفتن دانش بسيار پس از سال ۱۳۰۰ به سامرا رهسپار شد و به مدت ۵ سال از درسهاى آيت اللّه ميرزا محمد حسن شيرازى بهره برد و به كمال اجتهاد در دين نايل آمد. او در اين مدت، جزء شاگردان مبرز و مورد توجه مرحوم ميرزا به شمار مى رفت و استاد به او عنايتى بسيار داشت.
آيت اللّه شيخ عبدالنبى نورى، در سال ۱۳۰۶ ـ در زمان حيات ميرزاى شيرازى و با تأييد او ـ به تهران بازگشت و در محله «عودلاجان» ساكن شد و در مسجد پيره زن به اقامه جماعت، تدريس، وعظ و ارشاد همت گماشت و پس از مدتى به درخواست مردم محله «سرچشمه» به آنجا رفت و مؤمنان مسجدى در اواسط خيابان سيروس نزديك سرچشمه برايش بنياد نهادند، كه هم اكنون نيز به نام ايشان معروف است. آن مسجد محل تدريس، نماز و وعظ او به شمار مى رفت.
وى در تهران، پس از وفات آيات عظام: ميرزا محمدحسن آشتيانى و شيخ فضل اللّه نورى، عالى ترين مقام علمى پايتخت را احراز كرد و خانه و مسجدش محل رفع دعاوى، قضاوت، فتوا، درس، بحث، وعظ، ارشاد و نماز جماعت بود و گروه بسيارى، از درسهاى: فقه، اصول و فلسفه اش در صبح و گروه ديگرى از مردم از بياناتش در شامگاه بهره مى بردند.
سرانجام آن عالم بزرگ، پس از عمرى مجاهدت و كوشش در راه اعلاى كلمه دين، در تاريخ ۲۰ مردادماه سال ۱۳۰۴ شمسی مطابق با ۲۰ محرم الحرام سال ۱۳۴۴ قمری بدرود حيات گفت و پيكر پاكش در حرم مطهر حضرت عبدالعظيم الحسنى علیه السلام در كنار مرقد آيت اللّه حاج ملاعلى كنى به خاك سپرده شد.
روحش شاد و یادش گرامی باد.
