تمیم بن حُصَین ، از قبیله فَزار و جزو سوارانی بود که از سپاه عمر بن سعد برای جنگ تن به تن ، گامْ جلو نهاد و با لحنی شماتت آمیز ، آب فرات و تلألؤ آن را به رخ سپاه تشنه امام حسین علیه السلام کشید . از این رو ، امام حسین علیه السلام او را نکوهید و وی را از اهل دوزخ شمرد و نفرین کرد که تشنه کشته شود . بر اثر دعای امام علیه السلام ، بلافاصله چنان عطشی بر او مسلّط شد که از اسب افتاد و زیر سُم سواران ، له شد و مُرد . احتمالاً او همان عبد اللّه بن ابی حُصَین است که خواهد آمد .[۱]
[۱]ر.ك : ص ۲۶۱(عبداللّه بن ابى حصين) .
