عمر بن خالد صَیداوی ، که با نام عمرو بن خالد نیز از او یاد شده است و غلامش که سعد یا سعید نام داشته ، از دیگر شهیدان حادثه کربلا به شمار می روند . این دو نفر ، همراه نافع بن هلال مرادی و مُجَمِّع عائِذی ، با راه نمایی طِرِمّاح بن عَدی ، در راه کوفه و در منزلی به نام «عُذَیب الهِجانات» ، به قافله امام علیه السلام پیوستند .[۱]
بر پایه نقل طبری ، وی روز عاشورا و در آغاز جنگ ، همراه با غلام خود و جابر بن حارث[۲]و مُجَمِّع بن عبد اللّه ، به صف دشمن ، حمله ور شدند . سپاه دشمن ، آنها را محاصره کردند و ارتباط آنها را با لشکر امام علیه السلام ، قطع نمودند ؛ امّا با یاری عبّاس علیه السلام ، از محاصره خارج شدند ، در حالی که مجروح شده بودند . دشمن ، دوباره به آنها نزدیک شدند و همگی را یک جا کشتند .
لیکن به گزارش سید ابن طاووس ،[۳]عمرو بن خالد ، روز عاشورا به امام علیه السلام گفت :
فدایت گردم ! من تلاش کردم که به یارانم بپیوندم و دوست نداشتم که عقب بیفتم و ببینم که تو یکه و تنها ، در میان خویشانت ، کشته افتاده باشی .
امام علیه السلام در پاسخ وی فرمود :
پیش برو ! ما هم ساعاتی دیگر ، به تو می پیوندیم .
عمرو ، به میدان شتافت و آن قدر جنگید تا به صف شهیدان پیوست .
در «زیارت ناحیه مقدّسه» ، نام عمر بن خالد و غلامش ، بدین سان آمده است :
سلام بر عُمَر بن خالد صَیداوی ! سلام بر سعید ، غلام او !
در «زیارت رجبیه» ، نام او عمرو بن خلف ، ضبط شده است .
[۱]ر. ك : ج ۵ ص ۲۵۷ (بخش هفتم / فصل هفتم / آمدن چهار نفر از كوفه به همراه طرماح بن عدى به سوى امام عليه السلام ) .
[۲]ر . ك : ص ۲۲۵ (جنادة بن حارث و فرزندش عمرو) .
[۳]در اين نقل ، نامى از غلام وى نيست البته احتمال جمع بين اين دو قول وجود دارد .
