توحید در حکم

پرسش :

توحید در حکم یعنی چه؟



پاسخ :

توحيد در حكم ، عبارت است از اعتقاد به يكتايى خداوند در تشريع احكام و قانون گذارى . از نظر قرآن ، تنها خداوند متعال ، حقّ وضع قانون و صدور دستور اجراى آن را دارد و پيروى از هر قانونى در زندگى فردى و اجتماعى بشر ، بجز قانون الهى ، شرك محسوب مى شود .

دليل اين كه قانون گذارى و اجراى آن ، تنها حقّ خداست و جز كسانى كه او معيّن كرده ، حقّ حكم كردن و حكومت ندارند ، اين است كه : بهترين قانون گذار ، كسى است كه بيش از ديگران ، انسان و نيازهاى او را بشناسد و اصول تكامل او را بداند و از هراسيدن در اجراى قانون ، وارسته باشد .

هيچ كس جز خداوند متعال ، واجد اين خصوصيات به طور كامل نيست . او به دليل اين كه انسان را آفريده ، با همه استعدادها و نيازهاى او آشناست و به دليل اين كه علمِ مطلق است ، اصول تكامل او را مى داند و به دليل اين كه بى نياز مطلق است ، هيچ مانعى نمى تواند مانع حكم كردن و يا حكومت او گردد .

بر اين اساس ، قرآن كريم ، خدا را با ويژگى هاى  «خَيْرُ الْحَاكِمِينَ (بهترينِ حاكمان)»  و  «أَحْكَمُ الْحَاكِمِينَ (حكمران ترينِ حاكمان)»  و  «خَيْرُ الْفَاصِلِينَ (بهترينِ جداكنندگان)»  توصيف مى نمايد و قانون گذارى را در انحصار او (  «إِنِ الْحُكْمُ إِلَّا لِلَّهِ ؛ حكم ، تنها از آنِ خداست»  ) و حكومت را حقّ نمايندگان او مى داند ، چنان كه خداوند متعال ، خطاب به داوود عليه السلام مى فرمايد :  «اى داوود ! ما تو را جانشين در زمين كرديم . پس ميان مردم ، به حق حكم كن و از هوا و هوس ، پيروى مكن»  .



بخش پاسخ گویی پایگاه حدیث نت