يکى از وظايف شرکتکنندگان در نماز جمعه، گوش فرا دادن به خطبه هاى اين نماز است. پيشاپيش لازم است به مفهوم شنيدن و به تعبير فقهى، "سماع” خطبه ها و تفاوت آن با مفهوم "استماع” يعنى گوش فرا دادن به خطبه ها، توجّه لازم را مبذول داشت.
  در اين باره، چند نظريه در ميان فقيهان به چشم مى خورد:
  ۱. گوش فرا دادن به خطبه ها واجب است. اين نظريه، به بسيارى نسبت داده شده است؛ بلکه آن را رأى مشهور فقيهان دانسته اند.[۱]
  ۲. گوش فرا دادن به خطبه ها مستحب است. اين رأى نيز از شمارى از بزرگان فقها مانند شيخ طوسى نقل شده است.[۲]
  ۳. جمعى ديگر مانند: محقّق صاحب شرايع نتوانسته اند در بارۀ وجوب يا استحباب استماع، اظهار نظر کنند و به اصطلاح در اين باره توقّف کرده اند.[۳]
  ۴. فتواى صاحب جواهر اين است که اگر شنيدن، بدون استماع و گوش فرادادن تحقّق پيدا کند، ديگر استماع واجب نيست؛ ليکن اگر شنيدن بدون گوش فرا دادن ممکن نشود، گوش فرا دادن واجب خواهد بود.[۴]
  ۵. امام خمينى، گوش فرا دادن به خطبه ها را لازم دانسته است.[۵]
  ۶. بیشتر فقيهان معاصر مانند آيات عظام: خويى،[۶]اراکى،[۷]سيستانى،[۸]مکارم،[۹]تبريزى،[۱۰]و فاضل لنکرانى،[۱۱]گوش فرا دادن را بنا بر احتياط واجب، لازم مى دانند.
  
    
    
      
        [۱]. ر. ک: جواهر الکلام: ج ۱۱ ص ۲۹۰.
     
    
      
        [۲]. ر. ک: جواهر الکلام: ج ۱۱ ص ۲۹۰.
     
    
      
        [۳]. ر. ک: جواهر الکلام: ج ۱۱ ص ۲۹۰.
     
    
      
        [۴]. ر. ک: جواهر الکلام: ج ۱۱ ص ۲۹۰.
     
    
      
        [۵]. توضيح المسائل مراجع: ج ۱ ص ۸۸۲ مسئلۀ ۳۸.
     
    
      
        [۶]. توضيح المسائل مراجع: ج ۱ ص ۸۹۲.
     
    
      
        [۷]. توضيح المسائل مراجع: ج ۱ ص ۸۸۲ ذيل مسئلۀ ۳۸.
     
    
      
        [۸]. توضيح المسائل مراجع: ج ۱ ص ۸۹۲.
     
    
      
        [۹]. توضيح المسائل مراجع: ج ۱ ص ۸۸۲ ذيل مسئلۀ ۳۸.
     
    
      
        [۱۰]. توضيح المسائل مراجع: ج ۱ ص ۸۸۲ مسئلۀ ۳۸.
     
    
      
        [۱۱]. توضيح المسائل مراجع: ج ۱ ص ۸۸۲ مسئلۀ ۳۸.