امام علی(ع) شاعر مهدوی

در دیوان منسوب به امام علی(ع) چند شعر در مورد امام مهدی(ع) نقل شده است:

فَلِلَّهِ دَرُّهُ مِن إمامٍ سَمَيدَعٍ‏                  يَذِلُّ جُيوشَ المُشرِكينَ بِصارِمٍ‏

ويُظهِرُ هَذا الدِّينَ في كُلِّ بُقعَةٍ             ويُرغِمُ أنفَ المُشرِكينَ الغَواشِمِ‏

فيا وَيلُ أهلِ الشِّركِ مِن سَطوَةِ القَنا                   ويا وَيلُ كُلَّ الوَيلِ كانَ لِظالِمٍ‏

يُنَقّي بِساطَ الأرضِ مِن كُلِّ آفَةٍ                        ويُرغِمُ فيها كُلَّ مَن كلّ غاشِم‏[۱]

ويَأمُرُ بِمَعروفٍ ويَنهى لِمُنكَرٍ              ويَطلُعُ نَجمُ الحَقِّ بِالحَقِّ قائِمٌ‏

ويَنشُرُ بِساطَ العَدلِ شَرقاً ومَغرِباً                      ويَنصُرُ لِدينِ اللَّهِ والحَقِّ عالم‏

وما قُلتُ هَذا القَولُ فَخراً وإنَّما                        قَد أخبَرَني المُختارُ مِن آلِ هاشِمٍ‏

آفرين بر امام شيرمرد                      كه سپاه مشركان را با شمشير، به خوارى مى‏كشانَد

و دين اسلام را در همه جا آشكار مى‏سازد                     و بينى مشركان ظالم را به خاك مى‏مالد.

واى بر مشركان از هجوم نيزه‏ها!                     و واى تمام بر هر ستمگر!

زمين را از هرگونه آفتى پاك مى‏كند                و در آن هنگام، بينى هر نابكارى را به خاك مى‏مالد.

امر به خوبى و نهى از بدى مى‏كند                  و ستاره حق بر مى‏افروزد و به حق بر مى‏خيزد.

بساط عدالت را در خاور و باختر مى‏گستراند                 و عالِم است و دين خدا و حق را يارى مى‏دهد.

اين حرف را من براى فخر و مباهات نگفتم؛                  بلكه پيامبر برگزيده از خاندان هاشم مرا از آن خبر داد.[۲]

و نيز از ايشان است:

سَقَى اللّهُ قائِمَنا صاحِبَ ال‏                قِيامَةِ وَالنّاسُ في دَأبِها

هُوَ المُدرِكُ الثَّأرَ لي يا حُسَى‏              نُ بَل لَكَ فَاصبِر لِأَتعابِها

لِكُلِّ دَمٍ ألفُ ألفٍ وما                       يُقَصِّرُ في قَتلِ أحزابِها

هُنالِكَ لا يَنفَعُ الظّالِمي                      نَ قَولٌ بِعُذرٍ وإعتابُها.

خدا، قائم ما صاحب قيام را [از پاداش‏] سيراب كند!                    در حالى كه مردم در خوى و خصلت خودشانند.

او انتقام گيرنده خون من است؛ بلكه اى حسين!             انتقام گيرنده خون تو نيز هست. پس در برابر رنج‏ها شكيبا باش.

براى هر خونى، هزار هزار [انتقام مى‏گيرد                     ]

و در كشتار [آن‏] احزاب، هيچ كوتاهى نمى‏كند .

آن جاست كه براى ستمگران،                        هيچ عذر و طلب رضايتى سودى ندارد.[۳]

نيز از ايشان است:

بُنَيَّ إذا ما جاشَتِ التُّركُ فانتَظِر                      وَلايَةَ مَهديٍّ يَقومُ ويَعدِلُ‏

وذَلَّ مُلوكُ الأرضِ مِن آلِ هاشِمٍ‏                     وبُويِعَ مِنهُم مَن يَلَذُّ ويَهزَلُ‏

صَبيٌّ مِنَ الصِّبيانِ لا رَأيَ عِندَهُ‏                        ولا عِندَهُ جِدٌّ ولا هوَ يَعقِلُ‏

فَثَمَّ يَقومُ القائِمُ الحَقُّ مِنكُم‏                 وبِالحَقِّ يَأتيكُم وبِالحَقِّ يَعمَلُ‏[۴]

سَمِيُّ نَبيِّ اللَّهِ نَفسي فِداؤُهُ‏                فَلا تَخذُلوهُ يا بَنيَّ وعَجِّلوا

پسر جانم! وقتى ترك‏ها به هيجان آمدند ، به انتظار بنشين              ولايت مهدى را كه بر خيزد ، و عدالت به پا كند

و پادشاهان خاندان هاشم در گيتى خوار شوند                افرادى از آنان به حكومت رسيدند كه در پى خوشى و خوشگذرانى بودند.

همانند كودكان مى‏انديشند و هيچ فكرى نداشتند             نه ياراى تصميم‏گيرى جدى داشتند و نه عقلانيتى.

اين جاست كه قائم حق از شما بر مى‏خيزد.                   و حق را برايتان مى‏آورد ، و به حق عمل مى‏كند.

هم‏نام پيامبر خدا - جانم فداى او باد -                        فرزندانم ، او را تنهامگذاريد ، و بشتابيد.[۵]