سبک شناسی خطبه أشباح نهج البلاغه

نشریه : پژوهشنامه نهج البلاغه

نویسنده : پديدآورنده : علی نظری
پديدآورنده : کبری خسروی

سال / شماره پیاپی / صفحه 21-45

چکیده :

سبک‌شناسی، یکی از موضوعات ادبی است که در سده اخیر، ادبا و سخنوران توجه ویژه‌ای به آن داشته‌اند. سبک ادبی روش یا شیوه خاصی از بیان افکار است که نویسنده یا گوینده با استفاده از انتخاب کلمات و الفاظ و تعابیر خاصی به انتقال اندیشه های خود در مورد واقعیت‌ها می‌پردازد. امیرالمومنین (ع) با استفاده از فنون بلاغی، مفاهیم اخلاقی، عبادی و اجتماعی مورد نظر خویش را در قالب بهترین الفاظ و به صورتی هنرمندانه بیان کرده است. در این میان خطبه 91 نهج البلاغه موسوم به خطبه الأشباح است به بیان موضوعات مختلفی از قبیل خداشناسی، چگونگی آفرینش آسمان‌ها، ویژگی‌های فرشتگان و... پرداخته است. این پژوهش به روش تحلیلی- توصیفی، با بررسی سبک‌شناختی این خطبه، از چهار دیدگاه آوایی، نحوی، دلالی و فکری، به بیان زیبایی‌ها، ارزش‌ها و سبک این خطبه پرداخته است. نتیجه این که این خطبه، در سطوح سه‌گانه سبکی، به هم پیوسته و اندام‌وار، اندیشه‌های بلند امام علی(ع) را به تصویر کشانده است.

کلیدواژه‌های مقاله :نهج البلاغه؛ خطبه‌ی أشباح؛ سبک شناسی