حدیث :
حَدَّثَنَا أَبِي رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنِي أَحْمَدُ بْنُ إِدْرِيسَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ السِّنْدِيِّ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ النَّضْرِ الْخَزَّازِ عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ:
إِذَا أَحَبَّ اللَّهُ عَبْداً نَظَرَ إِلَيْهِ فَإِذَا نَظَرَ إِلَيْهِ أَتْحَفَهُ مِنْ ثَلَاثَةٍ بِوَاحِدَةٍ إِمَّا صُدَاعٍ وَ إِمَّا حُمَّى وَ إِمَّا رَمَدٍ.
ترجمه :
جابر گفت: امام باقر (ع) فرمود:
چون خداوند بنده اى را دوست بدارد، به او نظر مىكند و چون به او نظر كرد، يكى از سه چيز را به او تحفه مىدهد: يا سردرد يا تب و يا چشم درد. (تا بدين وسيله استحقاق دريافت ثواب خدا را داشته باشد).
الخصال، ج۱، ص۱۳