اعتبار دعای عرفه

این دعا از نظر زنجیره ی سند ممکن است در حد عالی نباشد اما مضمون آن به گونه ای است که بیان آن از غیر معصوم(ع) ممکن نیست.

آیت الله محمد محمدی ری شهری می نویسد:

«عالم ربّانى آیة اللّه حاج شیخ على سعادت پرور (پهلوانى) رحمه الله در تأیید صدور آن به دلیل قوّت متن، براى این جانب از علّامه سید محمد حسین طباطبایى نقل کرد: «کیست که بتواند این گونه حقایق را بیان کند؟ ما که عمرى در مسائل فلسفى و عرفانى تلاش کرده ایم، دهنمان میچّاد[۱]این طور حرف بزنیم!».[۲]

علّامه محمد تقی جعفری در مقدمه ی تفسیر دعای عرفه آورده است:

«گاهی مفهوم و دلالت و محتوای حدیث به قدری با عظمت و مطابق اصول است که از سند بی نیاز و احتیاجی به آن وجود ندارد. بدیهی است که نظیر مضامین این نیایش در عالی ترین درجه ی حکمت و عرفان اسلامی را جز انبیای عظام و ائمه معصومین(ع) نمی توانند بیان نمایند.»[۳]