حکومت فراگیر اهل بیت(ع)

پرسش :

آیا با روایات می توان نشان داد که سوره توبه، آیه 33 اشاره به فراگیر شدن حکومت اهل بیت(ع) دارد؟



پاسخ :

سوره توبه، آیه ۳۳:

هُوَ الَّذِی أرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَی وَ دِینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَی الدِّینِ کلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکونَ.

او کسی است که رسول خود را به هدایت و دین حق فرستاد تا آن دین را بر تمام ادیان، پیروز گردانَد، هر چند مشرکان را خوش نیاید.

۱. امام صادق(ع) در تفسیر این آیه فرمود:

وَاللّهِ! ما نَزَلَ تَأویلُها بَعدُ، وَ لا یَنزِلُ تَأویلُها حَتّیٰ یَخرُجَ القائِمُ، فَإذا خَرَجَ القائِمُ لَمْ یَبْقَ کافِرٌ بِاللّهِ العَظیمِ.[۱]

به خدا سوگند! هنوز محتوای این آیه تحقّق نیافته است و تنها زمانی محقّق می شود که «قائم»، خروج کند و وقتی او به پا خیزد، منکر خدایی [در تمام جهان] باقی نخواهد ماند.

۲. از امام حسین(ع) روایت شده که فرمود:

مِنّا اثنا عَشَرَ مَهدِیّاً: أوَّلَهُم أمیرُ المُؤمِنینَ عَلِیُّ بنُ أبی طالِبٍ، وَ آخِرُهُمُ التّاسِعُ مِن وُلدی، وَ هُوَ الإمامُ القائِمُ بِالحَقِّ، یُحیی اللّهُ بِهِ الأَرضَ بَعدَ مَوتِها، وَ یُظهِرُ بِهِ دینَ الحَقِّ عَلَی الدّینِ کُلِّهِ وَ لَو کَرِهُ المُشرِکونَ.[۲]

دوازده هدایت یافته، از ما هستند که نخستین آنها، امیر مؤمنان علی بن ابی طالب و آخرین آنها، نهمین نفر از نسل من است و او، امامِ قیام کننده به حقّ است. خداوند، زمین را پس از مُردنش، با او زنده می کند و دین حق را بر همه دین ها با دستان او چیره می کند، هر چند مشرکان را ناخوش آید.

۳. از امام باقر(ع) نیز روایت شده که فرمود:

وَ یُظهِرُ اللّهُ بِهِ دینَهُ عَلَی الدّینِ کُلِّه وَ لَو کَرِهُ المُشرِکونَ.[۳]

و خداوند، با او دینش را بر همه ادیان، چیره می کند، هر چند مشرکان را ناخوش آید.

۴. در تفسیر العیّاشی نیز از امام صادق(ع) نقل شده که فرمود:

إذا خَرَجَ القائِمُ لَم یَبقَ مُشرِکٌ بِاللّهِ العَظیمِ وَ لا کافِرٌ إلّا کَرِهُ خُروجَهُ.[۴]

چون قائم ظهور کند، هیچ کافر و مشرکی به خداوند بزرگ نیست، مگر این که ظهور او را خوش نمی دارد.

۵. در حدیث دیگری، امام صادق(ع)، جریان ظهور امام مهدی(ع) را بیان فرموده تا آن جا که می فرماید:

وقتی مهدی(ع) ظهور کند، مشارق و مغارب زمین، فتح می شود و عیسی ـ که اسمش روح اللّه است ـ، از آسمان، فرود می آید و پشت سرِ ایشان، نماز خواهد خواند و زمین به نور پروردگار خود، نورانی خواهد شد و هیچ نقطه ای در زمین نخواهد ماند که غیر خدا در آن جا عبادت شود و تنها، دین خدا حاکم خواهد شد، گر چه مشرکان، خوش نداشته باشند.[۵]

۶. مقداد می گوید: از پیامبر خدا(ص) شنیدم که فرمود:

لا یَبْقَیٰ عَلیٰ وَجهِ الأَرضِ بَیتُ مَدَرٍ وَ لا وَبَرٍ إلّا أدخَلَهُ اللّهُ کَلِمَةَ الإسلامِ: إمّا بِعِزٍّ عَزیزٍ، وَ إمّا بِذُلٍّ ذَلیلٍ؛ إمّا یُعِزُّهُمُ فَیَجعَلُهُم اللّهُ مِن أهلِه فَیَعِزُّوا، وَ إمّا یُذِلُّهُم فَیَدینُونَ لَه.[۶]

هیچ خانه و خیمه ای روی زمین نخواهد بود، مگر این که خداوند، کلمه اسلام را یا با عزّت و احترام یا با ذّلت و اجبار، وارد آن می سازد: یا خداوند، آنان را گرامی می دارد و از اهل خود، قرار می دهد و در نتیجه آنان، عزیز می گردند یا آنان را خوار می گردانَد و در برابر او، کُرنش می کنند.

در منابع اهل سنّت نیز مانند این احادیث، آمده است:

۷. از امام باقر(ع) روایت شده که در باره (لِیُظْهِرَهُ عَلَی الدِّینِ کُلِّهِ) فرمود:

إذا خَرَجَ عیسیٰ(ع) اِتَّبَعَهُ أهلُ کُلِّ دِینٍ.[۷]

چون عیسی(ع) ظهور کند، تمام پیروان ادیان، از او تبعیّت می کنند.

۸. از جابر بن عبد الله انصاری نقل شده که در باره این آیه گفته است:

لا یَکونُ ذٰلِکَ حَتَّیٰ لا یَبقَیٰ یَهودِیٌّ وَ لا نصرانی صاحبَ مِلَّةٍ إلَّا الإسلامَ؛ حَتّیٰ تَأمَنَ الشّاةُ الذِّئبَ، وَ البقَرَةُ الأسَدَ، وَ الإنسانُ الحَیَّةَ، وَ حَتّیٰ لا تَقرِضَ فَأرَةٌ جِراباً، وَ حَتّیٰ تُوضَعَ الجِزیَةُ وَ یُکسَرَ الصَّلیبُ وَ یُقتَلَ الخِنزیرُ، وَ ذٰلکَ إذا نَزَلَ عیسَی بنُ مَریَمَ(ع).[۸]

چنین نخواهد شد [و این آیه تحقّق نخواهد یافت]، مگر این که همه یهودیان و نصرانی ها مسلمان شوند، گوسفند از گرگ، گاو از شیر، و انسان از مار در امان باشد، هیچ موشی، هیچ کیسه ای را سوراخ نکند، جزیه، منسوخ شود؛ صلیب ها، شکسته شوند و خوک ها هلاک شوند. اینها، زمانی است که عیسی بن مریم علیهما السلام فرود آید.

۹. قتاده نیز از پیامبر(ص) نقل کرده که در باره (لِیُظْهِرَهُ عَلَی الدِّینِ کُلِّهِ) فرمود:

همه [پیروان] ادیان، در دین اسلام داخل گردند و [پیروان] اسلام، در هیچ یک از آنان، داخل نشوند. خداوند در آنچه حکم کرده و فرو فرستاده، مقدّر ساخته که دین خود را بر تمام ادیان، مسلّط سازد و آن، زمانی است که عیسی بن مریم(ع)، ظاهر گردد.[۹]

۱۰. از ابو هُرَیره نیز گزارش شد که پیامبر(ص) در باره این آیه فرموده است:

حینَ خُروجِ عیسَی بنِ مَریَمَ.[۱۰]

زمانی است که عیسی بن مریم(ع) ظاهر گردد.


[۱]. کمال الدین: ص۶۷۰.

[۲]. کمال الدین: ص۳۱۷.

[۳]. کمال الدین: ص۳۳۰.

[۴]. تفسیر العیّاشی: ج۲ ص۸۷.

[۵]. کمال الدین: ص۳۴۵ ـ ۳۴۶.

[۶]. مجمع البیان: ج۵ ص۳۸، تفسیر الثعلبی: ج۵ ص۳۶.

[۷]. تفسیر الطبری: ج۱۰ ص۱۵۰.

[۸]. الدرّ المنثور: ج۳ ص۲۳۱.

[۹]. الدرّ المنثور: ج۳ ص۲۳۱.

[۱۰]. تفسیر الطبری: ج۱۰ ص۱۵۰.



بخش پاسخ گویی پایگاه حدیث نت