حديثى به زمان انتشار نشريه در ايران باز مى گردد؛ اما انتشار نشريات تخصصى ـكه فقط به پژوهش هاى در حوزه حديث و علوم مرتبط به آن بپردازد ـدر سال هاى اخير بوده است. در اين نوشتار به آنها خواهيم پرداخت. نخست، نشريات تخصصى مستقل حديثى ـكه ويژه پژوهش هاى حديث و علوم حديث است ـ معرفى مى گردد و در بخش ديگر، نشرياتى كه بخشى از آنها به حديث اختصاص دارد خواهد آمد.

يك. نشريات مستقل حديثى

در اين بخش نشريات مستقل حديثى معرفى مى گردد. تاكنون پنج نشريه تخصصى حديثى منتشرشده است كه به ترتيب زمان انتشار عبارت اند از: 1. علوم حديث، 2. علوم الحديث، 3.ميراث حديث شيعه، 4. نهج البلاغه، 5. حديث انديشه. از اين نشريات يك مورد به زبان عربى و چهار نشريه ديگر به زبان فارسى است. سه نشريه از نشريات ياد شده فصلنامه بوده، دو نشريه شش ماه يك بار انتشار مى يابد. همچنين چهار عنوان از نشريات تخصصى حديثى، به اهتمام مركز تحقيقات دارالحديث و دانشكده علوم حديث انتشار مى يابد و يك عنوان به كوشش بنياد نهج البلاغه منتشر مى شود.
زمان انتشار نخستين نشريه تخصصى حديثى در ايران (فصلنامه علوم حديث) به سال 1375 باز مى گردد. ساير نشريات حديثى در فاصله اين هشت سال انتشار يافته اند. محل انتشار اين نشريات، جز فصلنامه علوم حديث و ميراث حديث شيعه ـكه در قم انتشار مى يابندـ تهران است.

1. علوم حديث

علوم حديث، نخستين نشريه اى است كه به صورت علمى ـ تخصصى در زمينه حديث و علوم مربوط به آن منتشر مى شود و اهداف ذيل را دنبال مى كند: يك. گسترش و نشر فرهنگ حديث و سنّت ؛ دو. تبيين جايگاه حديث و سنّت در اسلام شناسى ؛ سه. رسيدن به قواعد روشن در مسير فهم سنّت و حديث ؛ چهار. ارائه معيارهاى روشن براى پالايش حديث ؛ پنج. معرفى و احياى حديث شيعه و اهل سنّت ؛ شش. ارائه ديدگاه هاى نو در عرصه حديث پژوهى ؛ هفت. معرفى پژوهشگران و پژوهش هاى برجسته حديثى.
صاحب امتياز اين نشريه دانشكده علوم حديث است. مدير مسؤول آن محمّد محمدى نيك