جند السماء

در سال ۲۰۰۶ م، جنبشى مذهبى - نظامى در اطراف نجف پديد آمد كه به «جند السماء» شهرت يافت. رهبرى اين گروه را احمد كاظم كرعاوى بصرى (ضياء كرعاوى) و سامر بوقمره (كاظم عبد الزهره) بر عهده داشتند. گفته شده است كه كرعاوى خود را على بن ابى طالب ناميده و گروه وى، او را مهدى منتظر ناميدند.

در باره وى گفته شده كه او منتسب به قبيله اكرع در اطراف حلّه بوده و اساساً سيّد نيست. وى فارغ التحصيل آكادمى هنرهاى زيبا در بغداد بوده و نوازندگى هم مى دانسته و هيچ نوع تمايلات دينى نداشته است، گر چه نقلى حكايت از آن دارد كه مدّتى در نجف بوده است.

گروهى كه وى ايجاد كرد، يك گروه دينى - نظامى بودند و در فاصله سيزده كيلومترى نجف در محدوده اى كه شامل پنجاه تا شصت خانه مى شد و تجهيزات فراوانى در آنها جاسازى شده بود، استقرار داشتند. نامى كه آنان براى خود برگزيده بودند، «جند السماء» و «جيش الرعب» بود.

هدف اين گروه، اين بود كه روز عاشورا با حمله به نجف، مراجع تقليد را بكشند و اين شهر را مركز خود اعلام كنند؛ امّا پيش از آن، در روز نهم محرّم، نيروهاى عراقى همراه شمارى از نيروهاى امريكايى به آنان يورش بردند.[۱]در اين حمله،علاوه بر رئيس آنان، كرعاوى، جمعاً ۲۶۳ نفر كشته و ۴۴۸ نفر دستگير شدند.[۲]ده نفر از آنان به اعدام ، ۸۱ نفر به حبس ابد و ۳۵۰ نفر به زندان هاى كوتاه مدّت، محكوم شدند. ۵۴ نفر نيز آزاد شدند. كتابى با عنوان قاضى السماء در اين تشكيلات به اسم رئيس اين گروه چاپ شده كه حاوى ادّعاهاى اوست.

به نظر مى رسد نوعى فريبكارى براى توده هاى مردم در پشت اين حركت مشكوك بوده است تا او را به عنوان «مهدى» و «مهدى منتظر» معرّفى كند؛ امّا اصل ماجرا نوعى توطئه سازماندهى شده توسّط ديگران و البتّه با فرماندهى يك فرد قدرت طلب فعّال براى كسب كمك ها و حمايت ها از ديگران بوده است.[۳]