حدیث :
عَجِبتُ لِلبَخيلِ يَستَعجِلُ الفَقرَ الَّذي مِنهُ هَرَبَ، و يَفوتُهُ الغِنَى الّذي إيّاهُ طَلَبَ، فيَعيشُ في الدّنيا عَيشَ الفُقَراءِ، و يُحاسَبُ في الآخِرَةِ حِسابَ الأغنِياءِ!
ترجمه :
امام علی علیه السلام :
در شگفتم از بخيل ! فقرى را كه از آن گريزان است ، به سوى خود مى كشانَد ، و توانگرى اى را كه در پىِ آن است ، از دست مى دهد. پس در دنيا ، چونان تهى دستان زندگى مى كند، و در آخرت ، به سانِ توانگران ، از او حسابرسى مى شود.
دانشنامه قرآن و حديث: ج۱۱، ص۳۷۶