حکمتِ این همه فضیلت و برکت برای زیارت امام حسین(ع)

مسئله مهم در این جا ، این است که حکمت این همه فضیلت (ثواب) و برکتى که براى زیارت امام حسین(ع) گزارش شده ، چیست؟ و چرا زیارت سایر اهل بیت(ع)، حتّى زیارت جدّش پیامبر خدا(ص) و پدرش امیر مؤمنان(ع) ـ که از جایگاه والاترى برخوردارند ـ ، تا این حد ، مورد توصیه و تأکید ، قرار نگرفته است ؟

در احادیث اهل بیت(ع)، ملاک توصیه و تشویق به زیارت ، میزان تأثیرگذارى آن است و بر این مبنا ، حکمتِ این همه فضیلت و برکتى را که براى زیارت امام حسین(ع) گزارش شده ، باید در نقش آن در سازندگى جامعه توحیدى جستجو کرد .

به بیان روشن تر ، حکمت زیارت سید الشهدا(ع) ، حکمت تداوم عزادارى براى او و حکمت شهادتش، یکى است .

اصلى ترین دلیل استقبال امام حسین(ع) ازشهادت ، جهل زُدایى از جامعه اسلامى است . نکته قابل توجّه ، این است که این دلیل، ضمن زیارت اربعین امام حسین(ع) ، از امام صادق(ع) گزارش شده است :

وَ بَذَلَ مُهجَتَهُ فیک ، لِیستَنقِذَ عِبادَک مِنَ الجَهالَةِ ، وحَیرَةِ الضَّلالَةِ .[۱]و خونش را به خاطر تو بذل کرد تا بندگانت را از جهالت و سرگردانىِ گم راهى ، بیرون آورد .

بنا بر این ، حکمت تعیین آن همه فضیلت و برکت براى زیارت امام حسین(ع) ، این است که زیارت امام(ع) همراه با آدابى که بدانها اشاره خواهیم کرد ، همانند عزادارى هدفمند براى ایشان ، نقشى بى بدیل در زنده نگه داشتن مکتب شهادت و فرهنگ اصیل عاشورا ایفا مى کند ، و زمینه ساز حکومت جهانى اسلام به رهبرى خاندان رسالت است ؛ امّا زیارت سایر اهل بیت(ع)، نمى تواند چنین نقشى را در جامعه ایفا نماید .