امام علی علیه السلام
طوبى لِمَن أخلَصَ للّهِِ عِلمَهُ و عَمَلَهُ ، و حُبَّهُ و بُغضَهُ ، و أخذَهُ وتَركَهُ ، و كَلامَهُ و صَمتَهُ .
خوشا به حال كسى كه علم و عملش را ، و دوستى و نفرتش را ، و گرفتن و وا نهادنش را ، و سخن گفتن و سكوتش را براى خداوند ، خالص گرداند!
غرر الحكم : ج 4 ص 243 ح 5964
حدیث :
السَّخاءُ يَزرَعُ المَحَبَّةَ.
ترجمه :
امام علی علیه السلام :
بخشندگى ، [بذر] دوستى را [در دلها] مىكارد.
دوستي در قرآن و حديث، ص۱۱۲
