امام علی علیه السلام
عَقلُ المَرءِ نِظامُهُ ، وأدَبُهُ قِوامُهُ ، وصِدقُهُ إمامُهُ ، وشُكرُهُ تَمامُهُ .
خرد آدمى ، سامان بخش اوست ، و ادبش مايه قوام او ، و راستى (/ راستگويى اش) پيشواى او ، و سپاس گزارى اش كمال او.
. غرر الحكم: ج 4 ص 364 ح 6335.
حدیث :
مَن تَتَبَّعَ خَفِيّاتِ العُيوبِ حَرَمَهُ اللّهُ مَوَدّاتِ القُلوبِ.
ترجمه :
امام على عليه السلام :
هر كس در پىِ عيب هاى پوشيده مردم باشد، خداوند از دوستى دلها محرومش مىكند.
دوستي در قرآن و حديث، ص۱۴۸
