امام علی علیه السلام
عَقلُ المَرءِ نِظامُهُ ، وأدَبُهُ قِوامُهُ ، وصِدقُهُ إمامُهُ ، وشُكرُهُ تَمامُهُ .
خرد آدمى ، سامان بخش اوست ، و ادبش مايه قوام او ، و راستى (/ راستگويى اش) پيشواى او ، و سپاس گزارى اش كمال او.
. غرر الحكم: ج 4 ص 364 ح 6335.
حدیث :
خُذْ مِن حُسنِ الظَّنِّ بِطَرَفٍ تُرَوِّحُ بهِ قَلبَكَ و يَرُوحُ بهِ أمرُكَ.
ترجمه :
امام صادق عليه السلام :
از خوش بين بودن بهره اى برگير ، تا با آن دلت را آرام كنى و كارَت پيش رود.
ميزان الحكمه: ج۶، ص۵۶۸
