امام حسن علیه السلام
أيُّها النّاسُ، إنّهُ مَن نَصَحَ للّهِ و أَخَذَ قَولَهُ دَليلاً هُدِيَ لِلّتي هِيَ أقوَمُ، و وَفَّقَهُ اللّهُ لِلرَّشادِ، و سَدَّدَهُ لِلحُسنى؛ فإنَّ جارَ اللّهِ آمِنٌ مَحفوظٌ.
اى مردم! هر كه براى خدا خالص شود و گفتار او را راهنماى خود گيرد، به راهى (آيينى) كه استوارتر است رهنمون گردد و خداوند به هدايت و رستگارى توفيقش دهد و در كار نيك كمكش رساند؛ زيرا كه همسايه (پناهنده) خدا در امان و محفوظ است.
بحار الأنوار : ج۷۸، ص۱۰۴، ح۳
حدیث :
الرَّوحُ و الرّاحَةُ في الرِّضا و اليَقينِ ، و الهَمُّ و الحُزْنُ في الشَّكِّ و السُّخطِ.
ترجمه :
امام صادق عليه السلام :
خوشى و آسايش در خشنودى و يقين است، و غم و اندوه در شكّ و ناخشنودى.
ميزان الحكمه: ج۴، ص۴۷۸
