مقدمه

در تحية الزائر ^۱ آمده است:
مقام دوم در ذكر زيارات امامزادگان عظام، و شاهزادگان والامقام، كه قبورشان محلّ فيوضات و بركات و موضع نزول رحمت و عنايات الهيه است، و علماى اعلام تصريح نمودند به استحباب زيارات قبور ايشان كه بحمداللّه تعالى در غالب بلاد مؤمنين موجود، بلكه در قرى و بريّه و اطراف كوه ها و درّه ها، و پيوسته ملاذ درماندگان و ملجأ واماندگان و پناه مظلومان و تسلّى دلهاى پژمردگان بوده و خواهند بود تا يوم قيام، و از بسيارى از ايشان كرامات و خوارق عادات مشاهده شده.
و لكن مخفى نماند كه امامزادگانى كه انسان به اطمينان خاطر، محض درك فيوضات و كشف كربات، بار سفر بندد و شدّ رحال كند به سمت قبر شريفش، بايد اوّل، دو مطلب را درست كرده آن گاه قصد مقصد كند.
اوّل جلالت قدر و عظمت شأن صاحب آن مرقد، علاوه بر شرافت نسب و علاقه بنوّت، به حسب آنچه از كتب احاديث و انساب معلوم مى شود.
دوّم معلوم بودن قبر آن سيّد جليل، و صحّت نسبت آن قبر به او.
و جمع اين دو بسيار كم است، چه بسيارى از قبورى كه نسبت مى دهند به آن بزرگواران، نه حال صاحبانش معلوم، و نه مدفون بودن در آنجا، و جمله اى دفن در آنجا معلوم، و حال صاحبش مجهول، و پاره اى جلالت قدر آن امامزاده معلوم، و لكن مرقد شريفش مشتبه مثل سيد جليل على پسر حضرت امام جعفر صادق عليه السلام و تربيت كرده برادر بزرگوارش كه از بزرگان راويان، و صاحب تصنيف (كه تاكنون در دست است بحمداللّه)، و چهار يا پنج امام را درك نموده و خدمت كرده و لكن قبر شريفش مشتبه و سه موضع است كه به او نسبت مى دهند.