به هر حال آن مكان شريف بعد از آن كه مدفن امامزاده لازم التعظيم حضرت عبدالعظيم عليه السلام شد، در اكثر ازمنه محترم بوده و متوليان آن بقعه متبركه كه از سادات صحيح النسب مى باشند علاوه بر رياست ملّتى غالباً رياست دولتى نيز داشته اند مثل ايالت ولايت طهران و اطراف آن. سلاطين صفويه مخصوصاً به جهت زيارت اين قبر شريف از اصفهان به جانب رى نهضت مى نمودند چنانكه اسكندربيك منشى در چند موضع از تاريخ عالم آراى عباسى تفصيل آن را ايراد نموده و بناهاى قديم آن مكان شريف از شاه اسماعيل و شاه طهماسب اوّل است....

5. جنة النعيم و العيش السليم فى احوال السيّدالكريم... ^۱ روح و ريحان

تأليف ملا محمد باقر بن ملا محمد اسماعيل بن عبدالعظيم بن محمدباقر مازندرانى كجورى طهرانى (در تهران ساكن بوده است) متوفاى 1313 در مشهد مقدس رضوى.
اين كتاب به زبان فارسى و در سال 1295 ـ 1298هجرى قمرى تأليف و چاپ آن در 552 صفحه رحلى + 22 صفحه فهرست به انجام رسيده و داراى مقدمه و بيست و چهار «روح و ريحان» و خاتمه است.
مقدمه داراى سه عنوان: 1. كثرت نسل سادات 2. فضائل سادات 3. خصائص سادات. ص 9 ـ 54.
روح و ريحان اوّل: در عدد اولاد ذكور و اناث امام حسن عليه السلام 55 ـ 69.
روح و ريحان دوّم: شرح حال حسن مثنى 70 ـ 83 .
روح و ريحان سوم: پيرامون زيد جدّ سوم حضرت عبدالعظيم 84 ـ 101.
روح و ريحان چهارم: شرح حال پدر و سائر اجداد حضرت عبدالعظيم 102ـ109.
روح و ريحان پنجم: در كنيه و لقب و اسم مبارك آن حضرت 110 ـ 123.
روح و ريحان ششم: شرح حال زوجه و برادران و فرزندان او 124 ـ 152.