شايد علت اينكه اين مبحث در كلام حضرت عبدالعظيم نيامده، نهى ائمه از داخل شدن در اين بحث باشد.
6. نكته ديگرى كه در بررسى عرضه جناب عبدالعظيم حسنى و در ساير عرضه هايى كه مورد اشاره قرار گرفت رخ مى نماياند، عدم وجود تحيت (يعنى گفتن و نوشتن «عليه السلام» و يا «صلّى اللّه عليه و آله» پس از ذكر اسامى معصومين) در اين متن است. تنها در قسمت اول و آخر متن تحيت وجود دارد و اين حاكى از فرهنگ خاص موجود در آن زمان است.

مُهر تأييد بر عقايد عبدالعظيم

در تعريف حديث آورده اند: «سخن معصوم عليه السلام و يا حكايت سخن، فعل و تقرير معصوم عليه السلام را حديث مى نامند». ^۱
با توجه به تقرير و تأييد قاطع و محكم حضرت امام هادى عليه السلام از سخن جناب عبدالعظيم حسنى، اين نمونه از مصاديق بارز حديث است و حجت تلقى مى شود. امام هادى عليه السلام پس از شنيدن سخنان عبدالعظيم حسنى مى فرمايد: «اى ابوالقاسم! به خدا سوگند سخنان تو همان دين الهى است كه خداوند براى بندگانش مى پسندد. پس بر اين عقايد ثابت قدم باش! خداوند تو را بر اين اعتقاد و عقيده در دنيا و آخرت ثابت بدارد!».

عرضه حديث

مشخص شد كه «عرضه دين» به مثابه معيارى براى شناخت حقيقت باور انسانى است. نوع ديگرى از عرضه هست كه با نوع پيشين نيز ارتباط و همبستگى دارد و آن «عرضه حديث بر معصومين عليهم السلام» است كه از زمان امام على عليه السلام آغاز شده و تا آغاز