امامت در احاديث حضرت عبدالعظيم حسني - صفحه 282

عبدالعظيم حسنى صحبت به ميان آمد، فرمود: «اگر عبدالعظيم نبود مى گفتيم على بن حسن بن زيد بن حسن فرزندى از خود باقى نگذاشته است». ۱
از مطالعه تاريخ و شرح حال ايشان اين مطلب استفاده مى شود كه او به ائمه معصومين زمان خود اخلاص و اعتقاد كاملى داشته است. حديثِ «عرض دينِ» او به حضرت امام هادى عليه السلام و تصديق آن حضرت، دليل بزرگى است كه وى به پيشوايان معصوم خود ايمان راسخ و عقيده ثابت داشته است. لذا در اين صدد برآمديم كه احاديث حضرت عبدالعظيم عليه السلام را در بخش امامت از دو زاويه بررسى كنيم:
الف) بررسى مضامين اخبارى كه در آنها سخن از امام و امامت و فضائل اهل بيت عليهم السلامو ساير شئونشان بوده است؛
ب) بررسى موقعيت و مواضع حضرت عبدالعظيم عليه السلام در برابر امام زمان خود.

تأويل برخى از آيات بر اهل بيت عليهم السلام

در برخى از روايات حضرت عبدالعظيم و ديگران مشاهده مى نماييم كه امامان شيعه برخى از آيات را به اهل بيت عليهم السلامو شأن و مقام و منزلت آنان تأويل مى نمايند. حال، ابتدا به معنى تأويل و سپس به بررسى روايات باب مى پردازيم.

تأويل چيست؟

تأويل از ماده أول به معناى رجوع است و در اصطلاح، تأويلْ توجيه كننده متشابه است؛ به بيانى واضح تر، شخص تأويل كننده چون در صدد توجيه ابهامات در كلمات متشابهات است، لذا در صدد آن است كه الفاظ را به سوى مفهوم صحيح و معقول آنها

1.مسند حضرت عبدالعظيم حسنى.

صفحه از 302