امامت در احاديث حضرت عبدالعظيم حسني - صفحه 292

خداوند نور آنان را از هر كس كه بخواهد مخفى مى دارد و در نتيجه قلوب آنها تاريك و پرده اى بر آنها پوشيده خواهد شد». ۱
امام عليه السلام در اين حديث شريف اشاره به نكته اى بس ظريف مى نمايد و آن اينكه: گرچه قرآن كه از مقوله كتابت و كلمه قولى است، نور است، ولى مصداق بارز و اتمّ و اكمل اين نور همان وجودِ امام است كه كلمه فعلى خداوند است؛ زيرا امام مصداق بارز دستورهاى نورانى قرآن ا ست. و بالاتر از اين، همان گونه كه امام نور آسمانها و زمين است و لذاته نور ظاهر و مظهِر غير خودش است، و خداوند نيز وجودش لذاته و پديد آورنده ديگران است، امام عليه السلام نيز چنين است. او واسطه فيض تكوين و تشريع است و حيات مادى و معنوى مردم، بلكه عالم، به وجود امام وابسته است.

خصوصيات امام:

در حديثى از حضرت عبدالعظيم عليه السلام مى خوانيم كه به امام جواد عليه السلام عرض كرد: اى مولاى من! «انّى لأرجو أن تكون القائم من اهل بيت محمّد الذى يملأ الأرض قسطاً و عدلاً كما ملئت ظلماً و جوراً. فقال عليه السلام : ما منّا الاّ قائم بأمر اللّه ، و هاد إلى دين اللّه ... .» ۲
در اين حديث شريف، القاب و اوصافى به كار رفته كه برخى از آنها در كلمات امام جواد عليه السلام آمده است و برخى ديگر در كلمات حضرت عبدالعظيم عليه السلام . آن اوصافى كه در كلمات امام جواد عليه السلام آمده است، عبارت اند از:
1. قائم بامر اللّه : امام عليه السلام كسى است كه قيامش در تمام امور و زمينه ها به امر خدا و براى اجراى امر و دستور او است.
2. هادى به دين خداوند: يكى از وظايف امام عليه السلام هدايت بشر است به سوى

1.الكافى، ج ۱، ص ۱۹۵.

2.كمال الدين، ج ۱، ص ۳۶.

صفحه از 302