143

تَفسيرُ الإمامَةِ بِالنُّورِ

۸۶۲.الإمامُ الباقرُ عليه السلامـ في قولِهِ تعالى :«فآمِنُوا باللّهِ وَ رَسولِهِ و النُّورِ الّذي أنْزَلْنا»ـ: النُّورُ و اللّهِ الأئمّةُ مِنْ آلِ مُحمّدٍ صلى الله عليه و آله إلى يَومِ القِيامَةِ ، وَ هُمْ و اللّهِ نُورُ اللّهِ الّذي أنْزَلَ ، وَ هُمْ و اللّهِ نُورُ اللّهِ فِي السّماواتِ و فِي الأرضِ ، و اللّهِ ......... لَنُورُ الإمامِ في قُلوبِ المُؤمنينَ أنْوَرُ مِنَ الشَّمْسِ المُضيئةِ بِالنَّهارِ . ^۱

۸۶۳.الإمامُ الكاظمُ عليه السلام :الإمامةُ هِيَ النُّورُ ، و ذلكَ قولُهُ عزّ و جلّ: «آمِنُوا باللّهِ وَ رَسُولِهِ و النُّورِ الّذي أنْزَلْنا»^۲ ، قالَ : النُّورُ هُوَ الإمامُ . ^۳

(انظر) عنوان 524 «النور» . الأمثال : باب 3548 .

144

مَوقِعُ الإمامَةِ

الكتاب:

وَ إِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّي جاعِلُكَ لِلنّاسِ إِماما» . ^۴

الحديث:

۸۶۴.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إنَّ اللّهَ تبارَكَ و تعالى اتَّخَذَ
إبراهيمَ عَبْدا قَبْلَ أنْ يَتَّخِذَهُ نَبِيّا ، و إنَّ اللّهَ اتَّخَذَهُ نَبِيّا قَبْلَ أنْ يَتَّخِذَهُ رَسُولاً، و إنَّ اللّهَ اتَّخَذَهُ رَسُولاً قَبْلَ أنْ يَتَّخِذَهُ خَليلاً، و إنَّ اللّهَ اتَّخـذَهُ خَليلاً قَبْلَ أنْ يَجْعَلَهُ إماما ، فَلَمّا جَمَعَ لَهُ الأشياءَ قالَ : إنّي جاعِلُكَ لِلنّاسِ إماما . ^۵

143

تفسير امامت به نور

۸۶۲.امام باقر عليه السلامـ در تفسير آيه «پس به خدا و پيامبرش و نورى كه فرو فرستاديم ايمان آوريد» ـفرمود : به خدا قسم اين نور، همان امامان از خاندان محمّد صلى الله عليه و آله هستند تا روز قيامت . به خدا سوگند آنان همان نورى هستند كه خداوند فرو فرستاده است . و به خدا سوگند هم ايشانند نور خدا در آسمانها و زمين . به خدا قسم ......... نور امام در دلهاى مؤمنان از خورشيد درخشانِ نيمروز، تابان تر است.

۸۶۳.امام كاظم عليه السلام :امامت، نور و روشنايى است؛ همان كه خداوند عزّ و جلّ فرموده: «به خدا و پيامبر او و نورى كه فرو فرستاديم ايمان آوريد» . نور همان امام است.

144

جايگاه امامت

قرآن:

«و [بياد آر] هنگامى كه ابراهيم را پروردگارش به كلماتى آزمود و او آنها را به انجام رسانيد، خدا فرمود: من تو را پيشواى مردم گردانيدم».

حديث:

۸۶۴.امام صادق عليه السلام :خداوند تبارك و تعالى ابراهيم
را به بندگى گرفت پيش از آن كه او را به پيامبرى برگزيند، و او را به نبوّت رساند پيش از آن كه به رسالت گزيند و او را رسول خود ساخت پيش از آن كه به دوستى برگزيند و او را دوست و خليل خود گردانيد پيش از آن كه امامش قرار دهد. و چون همه اين مقامات را در او گرد آورد فرمود: من تو را پيشواى مردم قرار دادم.