ظهور امام زمان در روايات حضرت عبدالعظيم حسني - صفحه 337

۷.الحسين بن على العلوى، عن سهل بن جمهور، عن عبدالعظيم بن عبداللّه الحسنى عن الحسن بن الحسين العرنى عن على بن هاشم عن ابيه، عن ابى جعفر عليه السلام قال:«ما ضر من مات منتظراً لأمرنا إلاّ يموت فى وسط فسطاط المهدى و عسكره».

۰.امام باقر عليه السلام فرمود:براى كسى كه در انتظار امر (فرج و ظهور) ما مرده است زيانى نيست كه در ميان خيمه حضرت مهدى و در ميان قشون او نمرده باشد. ۱

نتيجه

در رواياتى كه از طريق عبدالعظيم حسنى رحمه الله راجع به ظهور امام زمان عليه السلام به ما رسيده است، نكات زير مطرح شده است:
1. امام زمان عليه السلام جهان را پر از عدل و داد مى نمايد، پس از آنكه پر از ظلم و ستم شد.
2. بيعت هيچ كس در گردن وى نيست. به همين جهت است كه ولادتش پوشيده خواهد ماند و خودش از نظر ما پنهان مى شود.
3. امام زمان عليه السلام فرزند سوّمى امام محمد تقى عليه السلام است و همنام و هم كُنيه رسول خدا صلى الله عليه و آله است.
4. تعداد اوليه ياران او در ابتدا 313 نفر، به تعداد نفرات لشكر اسلام در جنگ بدر، خواهند بود و بعد با سپاهى كه ده هزار نفر مى باشند، به فرمان الهى قيام مى نمايد.
5. چندان از دشمنان خدا به قتل رساند كه خداوند خشنود گردد. 6. خداوند كار او را در يك شب اصلاح نمايد؛ چنان كه مشكل موساى كليم عليه السلام را در يك شب اصلاح كرد.
7. بهترين اعمال شيعيان، انتظار فرج امام زمان عليه السلام است.

1.اصول كافى، ج ۲، ص ۱۹۸، كتاب الحجة، ح ۹۵۰.

صفحه از 338