بسم الله الرحمن الرحیم

فضيلت زيارت امام حسين عليه السلام و زائرش[۱]

زيارتش از برترينِ عمل هاست

^{امام صادق سلام الله علیه}:

إنَّ زِيارَةَ الحُسَينِ عليه السلام أفضَلُ ما يَكونُ مِنَ الأَعمالِ . [۲]

كامل الزياراتـ به نقل از ابو خديجه ، از امام صادق عليه السلام ـ: همانا زيارت حسين عليه السلام ، برترينِ اعمال است .

^{امام صادق سلام الله علیه}:

عن أبي خديجة : قُلتُ لِأَبي عَبدِ اللّهِ عليه السلام : ما يُبلَغُ مِن زِيارَةِ قَبرِ الحُسَينِ عليه السلام ؟  قالَ : أفضَلُ ما يَكونُ مِنَ الأَعمالِ .[۳]

كامل الزياراتـ به نقل از ابو خديجه ـ: به امام صادق عليه السلام گفتم : چه چيزى [در ثواب ]به زيارت قبر حسين عليه السلام مى رسد ؟ فرمود : «آن ، برترينِ اعمال است» .

^{امام صادق سلام الله علیه}:

مِن أحَبِّ الأَعمالِ إلَى اللّهِ تَعالى زِيارَةُ قَبرِ الحُسَينِ عليه السلام .[۴]

امام صادق عليه السلام: از دوست داشتنى ترينْ اعمال در نزد خداى متعال ، زيارت قبر حسين عليه السلام است .

زائر او، مانند زائر خداست

^{امام زین العابدین سلام الله علیه}:

كُنّا مَعَ أميرِ المُؤمِنينَ أنَا وحارِثٌ الأَعوَرُ ، فَقالَ : سَمِعتُ رَسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله يَقولُ : يَأتي قَومٌ في آخِرِ الزَّمانِ يَزورونَ قَبرَ ابنِيَ الحُسَينِ ، فَمَن زارَهُ فَكَأَنَّما زارَني ، ومَن زارَني فَكَأَنَّما زارَ اللّهَ سُبحانَهُ وتَعالى ، ألا مَن زارَ الحُسَينَ فَكَأَنَّما زارَ اللّهَ عَلى عَرشِهِ .[۵]

از جابر ، از امام باقر ، از پدرش امام زين العابدين عليه السلام ، از عمويش امام حسن عليه السلام ـ: من و حارث اَعوَر ، با امير مؤمنان عليه السلام بوديم كه فرمود : «شنيدم پيامبر خدا صلى الله عليه و آله مى فرمايد : مردمى در آخرزمان مى آيند كه قبر پسرم حسين عليه السلام را زيارت مى كنند . هر كس او را زيارت كند ، گويى مرا زيارت كرده است ، و هر كس مرا زيارت كند ، گويى خداوند سبحان و متعال را زيارت كرده است . بدانيد كه هر كس حسين عليه السلام را زيارت كند ، گويى خدا را در عرشش زيارت كرده است » .

^{امام رضا سلام الله علیه}:

مَن زارَ قَبرَ أبي عَبدِ اللّهِ عليه السلام بِشَطِّ الفُراتِ كَمَن زارَ اللّهَ فَوقَ عَرشِهِ .[۶]

امام رضا عليه السلام ـ: هر كس قبر ابا عبد اللّه عليه السلام را كنار رود فرات ، زيارت كند ، گويى خدا را در بالاى عرشش زيارت كرده است .

^{امام صادق سلام الله علیه}:

عن زيد الشحّام : قُلتُ لِأَبي عَبدِ اللّهِ عليه السلام : ما لِمَن زارَ قَبرَ الحُسَينِ عليه السلام ؟  قالَ : كانَ كَمَن زارَ اللّهَ في عَرشِهِ .

قُلتُ : ما لِمَن زارَ أحَدا مِنكُم؟ قالَ : كَمَن زارَ رَسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله .[۷]

زيد شحّام ـ: به امام صادق عليه السلام گفتم : كسى كه قبر حسين عليه السلام را زيارت كند ، چه دارد ؟

فرمود : «مانند كسى است كه خدا را در عرشش زيارت كرده است » .  گفتم : كسى كه يكى از شما را زيارت كند ، چه دارد ؟

فرمود : «مانند كسى است كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله را زيارت كرده است » .

^{امام صادق سلام الله علیه}:

كامل الزيارات عن بشير الدهّان : كُنتُ أحُجُّ في كُلِّ سَنَةٍ ، فَأَبطَأتُ سَنَةً عَنِ الحَجِّ ، فَلَمّا كانَ مِن قابِلٍ حَجَجتُ ودَخَلتُ عَلى أبي عَبدِ اللّهِ عليه السلام .

فَقالَ لي : يا بَشيرُ ، ما أبطَأَكَ عَنِ الحَجِّ في عامِنَا الماضي؟ قالَ : قُلتُ : جُعِلتُ فِداكَ ، مالٌ كانَ لي عَلَى النّاسِ خِفتُ ذَهابَهُ ، غَيرَ أنّي عَرَّفتُ[۸]عِندَ قَبرِ الحُسَينِ عليه السلام .

قالَ : فَقالَ لي : ما فاتَكَ شَيءٌ مِمّا كانَ فيهِ أهلُ المَوقِفِ ، يا بَشيرُ ، مَن زارَ قَبرَ الحُسَينِ عليه السلام عارِفا بِحَقِّهِ كانَ كَمَن زارَ اللّهَ في عَرشِهِ .[۹]

بشير دهّان ـ: من در هر سال ، حج مى گزاردم و يك سال ، درنگ كردم و نرفتم . سال بعد ، حج گزاردم و بر امام صادق عليه السلام در آمدم . امام عليه السلام به من فرمود : «اى بشير ! چه چيز ، تو را از حجّ سال گذشته ، باز داشت ؟» .

گفتم : فدايت شوم ! طلبى از مردم داشتم كه مى ترسيدم از دست برود ؛ امّا عرفه را نزد قبر حسين عليه السلام بودم .

امام عليه السلام به من فرمود : «هيچ چيز از آنچه اهل موقِف ( دعا كنندگان در عرفات ) دارند ، از دست نداده اى . اى بشير ! هر كس قبر حسين عليه السلام را با شناخت حقّش زيارت كند ، مانند كسى است كه خدا را در عرشش زيارت كرده است » .

^{امام صادق سلام الله علیه}:

سُئِلَ أبو عَبدِ اللّهِ عليه السلام : ما لِمَن زارَ الحُسَينَ بنَ عَلِيٍّ عليه السلام فِي النِّصفِ مِن شَعبانَ يُريدُ بِهِ اللّهَ عز و جل وما عِندَهُ لا عِندَ النّاسِ؟

قالَ : غَفَرَ اللّهُ لَهُ في تِلكَ اللَّيلَةِ ذُنوبَهُ ولَو أنَّها بِعَدَدِ شَعرِ مِعزى كَلبٍ .[۱۰]ثُمَّ قيلَ لَهُ : جُعِلتُ فِداكَ! يَغفِرُ اللّهُ عز و جل لَهُ الذُّنوبَ كُلَّها!

قالَ : أتَستَكثِرُ لِزائِرِ الحُسَينِ عليه السلام هذا ؟! كَيفَ لا يَغفِرُها وهُوَ في حَدِّ مَن زارَ اللّهَ عز و جلفي عَرشِهِ؟![۱۱]

ابو عبد اللّه برقى ـ: از امام صادق عليه السلام سؤال شد : كسى كه حسين بن على عليه السلام را در نيمه شعبان ، زيارت كند و قصدش خدا باشد و آنچه نزد اوست ، نه آنچه [ از شهرت و صلاح ظاهر كه ] نزد مردم است ، چه پاداشى دارد ؟

فرمود : «خداوند ، گناهانش را در آن شب مى آمرزد ، حتّى اگر به عدد موهاى گوسفندان قبيله كلب باشد » .

سپس به امام عليه السلام گفته شد : «فدايت شوم ! خداوندت همه گناهانش را مى آمرزد ؟» .

فرمود : «آيا اين را براى زائر حسين عليه السلام ، بسيار مى بينى ؟! چگونه چنين نباشد و گناهان او را نيامرزد ، در حالى كه در حدّ زائر خداوندت در عرشش است ؟» .

زائر او ، مانند زائر پيامبر خدا صل الله عليه و آله است

^{رسول اللّه صلى الله عليه و آله :}

مَن زارَ فاطِمَةَ فَكَأَنَّما زارَني ، ومَن زارَ عَلِيَّ بنَ أبي طالِبٍ فَكَأَنَّما زارَ فاطِمَةَ ، ومَن زارَ الحَسَنَ وَالحُسَينَ فَكَأَنَّما زارَ عَلِيّا ، ومَن زارَ ذُرِّيَّتَهُما فَكَأَنَّما زارَهُما .[۱۲]

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ: هر كس فاطمه را زيارت كند ، گويى مرا زيارت كرده است و هر كس على بن ابى طالب را زيارت كند ، گويى فاطمه را زيارت كرده است و هر كس حسن و حسين را زيارت كند ، گويى على را زيارت كرده است و هر كس فرزندان آن دو را زيارت كند ، گويى آن دو را زيارت كرده است .

^{رسول اللّه صلى الله عليه و آله :}

مَن زارَني بَعدَ وَفاتي فَكَأَنَّما صَحِبَني أيّامَ حَياتي ، ومَن زارَ قَبرَ المَظلومِ مِن أهلِ بَيتي فَكَأَنَّما زارَني ، ومَن هَمَّه

مُصابي فَكَأَنَّما شَهِدَ وَقائِعي ، ومَن حارَبَ بَنِيَّ بَعدَ مَوتي فَكَأَنَّما حارَبَني أيّامَ حَياتي ، ولا[۱۳]يَسُلُّ السِّلاحَ أو يَشهَرُهُ عَلى أحَدٍ مِن أهلِ بَيتي فَكَأَنَّما قاتَلَني ، ومَن شَهَرَ سَيفاً عَلى أحَدٍ مِن أهلِ بَيتي لِيُريعَهُ أكَبَّهُ اللّهُ عَلى سَيفِهِ فِي النّارِ مَنكوساً .[۱۴]

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ: هر كس مرا پس از وفاتم زيارت كند ، گويى كه در روزگار زندگى ام با من بوده است و هر كس قبر مظلوم از اهل بيتم را زيارت كند ، گويى مرا زيارت كرده است و هر كس مصيبت من ، او را اندوهگين كند ، گويى كه در كارزارهاى من ، حضور داشته است و هر كس پس از مرگم با پسرانم بجنگد ، گويى در روزگار زندگى ام با من جنگيده است و هر كس بر يكى از اهل بيتم سلاح از نيام بيرون كشد و يا آشكار سازد ، گويى با من جنگيده است و هر كس شمشيرى بر يكى از اهل بيتم بر كشد تا او را بترساند ، خداوند ، او را بر [ تيزى ] شمشيرش افكنده ، در آتش سرنگون مى سازد .

^{امام صادق سلام الله علیه}:

إنَّ زائِرَ الحُسَينِ بنِ عَلِيٍّ عليهماالسلامزائِرُ رَسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله . [۱۵]

امام صادق عليه السلام ـ: بى ترديد ، زائر حسين بن على عليه السلام ، زائر پيامبر خدا صلى الله عليه و آله است .

^{امام صادق سلام الله علیه}:

مَن سَرَّهُ أن يَنظُرَ إلَى اللّهِ يَومَ القِيامَةِ وتَهونَ عَلَيهِ سَكرَةُ المَوتِ وهَولُ المُطَّلَعِ[۱۶]، فَليُكثِر زِيارَةَ قَبرِ الحُسَينِ عليه السلام ؛ فَإِنَّ زِيارَةَ الحُسَينِ عليه السلام زِيارَةُ رَسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله .[۱۷]

امام صادق عليه السلام: هر كس خوش دارد كه روز قيامت ، به خدا بنگرد و سختى هاى مرگ ، و بيم و هراس پس از آن بر او آسان شود ، به زيارت قبر حسين عليه السلام فراوان برود كه زيارت حسين عليه السلام ، زيارت پيامبر خدا صلى الله عليه و آله است .

تكريم زائران او ، توسّط فرشتگان

^{امام باقر سلام الله علیه}:

أربَعَةُ آلافِ مَلَكٍ شُعثٍ غُبرٍ يَبكونَ الحُسَينَ عليه السلام إلى أن تَقومَ السّاعَةُ ، فَلا يَأتيهِ أحَدٌ إلَا استَقبَلوهُ ، ولا يَرجِعُ إلّا شَيَّعوهُ ، ولا يَمرِضُ إلّا عادوهُ ، ولا يَموتُ إلّا شَهِدوهُ .[۱۸]

امام باقر عليه السلام ـ: چهار هزار فرشته ، پريشان و غبار آلوده ، تا قيام قيامت ، بر حسين عليه السلام مى گِريند . هيچ كس به زيارت او نمى آيد ، مگر آن كه به استقبالش مى روند ، و باز نمى گردد ، مگر آن كه بدرقه اش مى كنند ، و بيمار نمى شود ، جز آن كه به عيادتش مى روند ، و نمى ميرد ، جز آن كه در كنارش حضور مى يابند .

^{امام صادق سلام الله علیه}:

إنَّ أربَعَةَ آلافِ مَلَكٍ عِندَ قَبرِ الحُسَينِ عليه السلام ، شُعثٍ غُبرٍ يَبكونَهُ إلى يَومِ القِيامَةِ ، رَئيسُهُم مَلَكٌ يُقالُ لَهُ : مَنصورٌ ، فَلا يَزورُهُ زائِرٌ إلَا استَقبَلوهُ ، ولا يُوَدِّعُهُ مُوَدِّعٌ إلّا شَيَّعوهُ ، ولا مَرِضَ إلّا عادوهُ ، ولا يَموتُ إلّا صَلّوا عَلى جِنازَتِهِ ، وَاستَغفَروا لَهُ بَعدَ مَوتِهِ .[۱۹]

امام صادق عليه السلام ـ: چهار هزار فرشته ، نزد قبر حسين عليه السلام پريشان و غبار آلوده ، تا روز قيامت بر او مى گِريند . سالار آنان ، فرشته اى به نام منصور است . زائرى به زيارت حسين عليه السلام نمى آيد ، جز آن كه فرشتگان به استقبالش مى روند ، و زائرى خداحافظى نمى كند ، جز آن كه بدرقه اش مى كنند ، و بيمار نمى شود ، مگر آن كه عيادتش مى كنند ، و نمى ميرد ، جز آن كه بر جنازه اش نماز مى خوانند و پس از مرگش براى او آمرزش مى طلبند .

^{امام صادق سلام الله علیه}:

وَكَّلَ اللّهُ بِقَبرِ الحُسَينِ عليه السلام أربَعَةَ آلافِ مَلَكٍ شُعثٍ غُبرٍ يَبكونَهُ إلى يَومِ القِيامَةِ ؛ فَمَن زارَهُ عارِفا بِحَقِّهِ شَيَّعوهُ حَتّى يُبلِغوهُ مَأمَنَهُ ، وإن مَرِضَ عادوهُ غُدوَةً وعَشِيَّةً ، وإن ماتَ شَهِدوا جِنازَتَهُ ، وَاستَغفَروا لَهُ إلى يَومِ القِيامَةِ .[۲۰]

امام صادق عليه السلام ـ: خداوند ، چهار هزار فرشته پريشان و غبار آلوده ، بر قبر حسين عليه السلام گماشته است كه تا روز قيامت ، بر او مى گِريند و هر كس را كه با شناخت حقّ او به زيارتش بيايد ، بدرقه اش مى كنند تا به جايگاه امنش برسانند ، و اگر بيمار شود ، صبح و شب ، عيادتش مى كنند ، و اگر بميرد ، بر جنازه اش حاضر مى شوند و تا روز قيامت ، برايش آمرزش مى طلبند .

^{امام صادق سلام الله علیه}:

مَن زارَ قَبرَ الحُسَينِ عليه السلام وهُوَ يُريدُ اللّهَ عز و جل شَيَّعَهُ جَبرَئيلُ وميكائيلُ وإسرافيلُ حَتّى يَرِدَ إلى مَنزِلِهِ .[۲۱]

امام صادق عليه السلام ـ: هر كس قبر حسين عليه السلام را براى خداوندت زيارت كند ، جبرئيل و ميكائيل و اسرافيل عليهم السلام ، او را بدرقه مى كنند تا به خانه اش در آيد .

^{امام صادق سلام الله علیه}:

إنَّ الرَّجُلَ إذا خَرَجَ مِن مَنزِلِهِ يُريدُ زِيارَةَ الحُسَينِ عليه السلام ، شَيَّعَهُ سَبعُمِئَةِ مَلَكٍ مِن فَوقِ رَأسِهِ ومِن تَحتِهِ ، وعَن يَمينِهِ ، وعَن شِمالِهِ ، ومِن بَينِ يَدَيهِ ومِن خَلفِهِ ، حَتّى يَبلُغوا بِهِ[۲۲]مَأمَنَهُ ، فَإِذا زارَ الحُسَينَ عليه السلام ناداهُ مُنادٍ : قَد غَفَرَ اللّهُ لَكَ ، فَاستَأنِفِ العَمَلَ .  ثُمَّ يَرجِعونَ مَعَهُ مُشَيِّعينَ لَهُ إلى مَنزِلِهِ ، فَإِذا صاروا إلى مَنزِلِهِ قالوا : نَستَودِعُكَ اللّهَ ، فَلا يَزالونَ يَزورونَهُ إلى يَومِ مَماتِهِ ، ثُمَّ يَزورونَ قَبرَ الحُسَينِ عليه السلام في كُلِّ يَومٍ ، وثَوابُ ذلِكَ لِلرَّجُلِ .[۲۳]

امام صادق عليه السلام ـ: چون مرد به قصد زيارت حسين عليه السلام از خانه اش بيرون مى آيد ، هفتصد فرشته از بالاى سرش و زير [پاى] او ، و راست و چپش ، و جلو و پشتش او را همراهى مى كنند تا به جايگاه امنش برسانند ، و چون حسين عليه السلام را زيارت كند ، منادى او را ندا مى دهد : «خداوند ، تو را آمرزيد . عمل ، از سر گير » .

سپس با او باز مى گردند و تا خانه اش بدرقه مى كنند و چون به خانه اش در مى آيند ، مى گويند : «تو را به خدا مى سپاريم » ، و پيوسته ، او را تا روز مرگش ديدار مى كنند و نيز ، هر روز قبر حسين عليه السلام را زيارت مى كنند كه ثوابش براى اوست .

ثواب زيارت او ، به حساب در نمى آيد

^{امام علی سلام الله علیه}:

إنَّ النَّبِيَّ صلى الله عليه و آله قالَ لَهُ : ... إنَّ اللّهَ جَعَلَ قَبرَكَ وقَبرَ وُلدِكَ بِقاعا مِن بِقاعِ الجَنَّةِ ... مَن زارَ قُبورَكُم عَدَلَ ذلِكَ لَهُ ثَوابَ سَبعينَ حَجَّةً بَعدَ حَجَّةِ الإِسلامِ ، وخَرَجَ مِن ذُنوبِهِ حَتّى يَرجِعَ مِن زِيارَتِكُم كَيَومَ وَلَدَتهُ اُمُّهُ ، فَأَبشِر وبَشِّر أولِياءَكَ ومُحِبّيكَ مِنَ النَّعيمِ ، وقُرَّةِ العَينِ بِما لا عَينٌ رَأَت ، ولا اُذُنٌ سَمِعَت ، ولا خَطَرَ عَلى قَلبِ بَشَرٍ ، ولكِنَّ حُثالَةً[۲۴]مِنَ النّاسِ يُعَيِّرونَ زُوّارَ قُبورِكُم بِزِيارَتِكُم كَما تُعَيَّرُ الزّانِيَةُ بِزِناها ، اُولئِكَ شِرارُ اُمَّتي ، لا نالَتهُم شَفاعَتي ، ولا يَرِدونَ حَوضي![۲۵]

امام على عليه السلام ـ: پيامبر صلى الله عليه و آله به او (على عليه السلام ) فرمود : «. . . خداوند ، قبر تو و قبر فرزندانت را مكان هايى از بهشت ، قرار داده است . . . . هر كس قبور شما را زيارت كند ، برابر با هفتاد حجّ پس از حجّة الإسلام (حجّ واجب) ، پاداش دارد ، و از گناهانش بيرون مى رود تا آن كه چون از زيارت شما باز گردد ، مانند روزى مى شود كه از مادر ، زاده شده است . پس اوليا و دوستدارانت را به نعمت جاودان [ ـِ بهشت ] ، مژده و بشارت بده ، و چشمْ روشنى اى كه نه چشمى آن را ديده ، و نه گوشى آن را شنيده ، و نه بر دل كسى گذشته است ؛ امّا بخشى از مردمان پست ، زائران قبور شما را بر زيارتشان خُرده مى گيرند ، آن گونه كه زن زناكار را بر زنايش عيب مى گيرند . اينان ، بَدان امّتم هستند ، شفاعتم به آنان نمى رسد و بر حوض من ، در نمى آيند» .

^{امام صادق سلام الله علیه}:

مَنِ اغتَسَلَ فِي الفُراتِ وزارَ الحُسَينَ عليه السلام كُتِبَ لَهُ مِنَ الفَضلِ ما لا يُحصى .[۲۶]

امام صادق عليه السلام : هر كس در فرات ، غسل كند و حسين عليه السلام را زيارت كند ، چنان ثوابى براى او مى نويسند كه اندازه ندارد .

^{امام صادق سلام الله علیه}:

(قال الراوی) : قالَ لي : إنَّ عِندَكُم ـ أو قالَ : في قُربِكُم ـ لَفَضيلَةً ما اُوتِيَ أحَدٌ مِثلَها ، وما أحسَبُكُم  تَعرِفونَها كُنهَ[۲۷]مَعرِفَتِها ، ولا تُحافِظونَ عَلَيها ، ولا عَلَى القِيامِ بِها ، وإنَّ لَها لَأَهلاً خاصَّةً ، قَد سُمّوا لَها ، واُعطوها بِلا حَولٍ مِنهُم ولا قُوَّةٍ إلّا ما كانَ مِن صُنعِ اللّهِ لَهُم ، وسَعادَةٍ حَباهُمُ[۲۸]اللّهُ بِها ، ورَحمَةٍ ورَأفَةٍ وتَقَدُّمٍ .

قُلتُ : جُعِلتُ فِداكَ ! وما هذَا الَّذي وَصَفتَ ولَم تُسَمِّهِ؟

قالَ : زِيارَةُ جَدِّيَ الحُسَينِ بنِ عَلِيٍّ عليه السلام ؛ فَإِنَّهُ غَريبٌ بِأَرضِ غُربَةٍ ، يَبكيهِ مَن زارَهُ ، ويَحزَنُ لَهُ مَن لَم يَزُرهُ ، ويَحتَرِقُ لَهُ مَن لَم يَشهَدهُ ، ويَرحَمُهُ مَن نَظَرَ إلى قَبرِ ابنِهِ عِندَ رِجلِهِ في أرضِ فَلاةٍ ، لا حَميمَ قُربَهُ ولا قَريبَ ، ثُمَّ مُنِعَ الحَقَّ وتَوازَرَ عَلَيهِ أهلُ الرِّدَّةِ ، حَتّى قَتَلوهُ وضَيَّعوهُ ، وعَرَّضوهُ لِلسِّباعِ ، ومَنَعوهُ شُربَ ماءِ الفُراتِ الَّذي يَشرَبُهُ الكِلابُ ، وضَيَّعوا حَقَّ رَسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله ووَصِيَّتَهُ بِهِ وبِأَهلِ بَيتِهِ ، فَأَمسى مَجفُوّا في حُفرَتِهِ ، صَريعا بَينَ قَرابَتِهِ وشيعَتِهِ بَينَ أطباقِ التُّرابِ ، قَد اُوحِشَ قُربُهُ فِي الوَحدَةِ وَالبُعدِ عَن جَدِّهِ ، وَالمَنزِلِ الَّذي لا يَأتيهِ إلّا مَنِ امتَحَنَ اللّهُ قَلبَهُ لِلإِيمانِ ، وعَرَّفَهُ حَقَّنا .

فَقُلتُ لَهُ : جُعِلتُ فِداكَ ، قَد كُنتُ آتيهِ حَتّى بُليتُ بِالسُّلطانِ وفي حِفظِ أموالِهِم ، وأنَا عِندَهُم مَشهورٌ ، فَتَرَكتُ لِلتَّقِيَّةِ إتيانَهُ ، وأنَا أعرِفُ ما في إتيانِهِ مِنَ الخَيرِ .

فَقالَ : هَل تَدري ما فَضلُ مَن أتاهُ وما لَهُ عِندَنا مِن جَزيلِ الخَيرِ؟ فَقُلتُ : لا .

فَقالَ : أمَّا الفَضلُ فَيُباهيهِ مَلائِكَةُ السَّماءِ ، وأمّا ما لَهُ عِندَنا فَالتَّرَحُّمُ عَلَيه

كُلَّ صَباحٍ ومَساءٍ ، ولَقَد حَدَّثَني أبي أنَّهُ لَم يَخلُ مَكانُهُ مُنذُ قُتِلَ مِن مُصَلٍّ يُصَلّي عَلَيهِ مِنَ المَلائِكَةِ أو مِنَ الجِنِّ أو مِنَ الإِنسِ أو مِنَ الوَحشِ ، وما مِن شَيءٍ إلّا وهُو

يَغبِطُ[۲۹]زائِرَهُ ، وَيَتَمَسَّحُ بِهِ ، ويَرجو فِي النَّظَرِ إلَيهِ الخَيرَ لِنَظَرِهِ إلى قَبرِهِ .

ثُمَّ قالَ : بَلَغَني أنَّ قَوما يَأتونَهُ مِن نَواحِي الكوفَةِ ، وناسا مِن غَيرِهِم ، ونِساءً يَندُبنَهُ ، وذلِكَ فِي النِّصفِ مِن شَعبانَ ، فَمِن بَينِ قارِئٍ يَقرَأُ ، وقاصٍّ يَقُصُّ ، ونادِبٍ يَندُبُ ، وقائِلٍ يَقولُ المَراثِيَ .

فَقُلتُ لَهُ : نَعَم جُعِلتُ فِداكَ ، قَد شَهِدتُ بَعضَ ما تَصِفُ .

فَقالَ : الحَمدُ للّهِِ الَّذي جَعَلَ فِي النّاسِ مَن يَفِدُ إلَينا ويَمدَحُنا ويَرثي لَنا ، وجَعَلَ عَدُوَّنا مَن يَطعُنُ عَلَيهِم مِن قَرابَتِنا وغَيرِهم ، يَهدُرونَهُم[۳۰]ويُقَبِّحونَ ما يَصنَعونَ .[۳۱]

عبد اللّه بن حَمّاد بصرى ـ: امام [ صادق ] عليه السلام به من فرمود : «همانا نزد شما ( / نزديك شما ) ، برترى اى است كه براى هيچ كس ، مانند آن نيامده است و گمان نمى كنم كه حقيقتِ آن را خوب بشناسيد . از آن ، خوبْ پاسدارى نمى كنيد و به آن ، اهتمام نمى كنيد . آن را خاصّانى است كه شايسته آن اند و به آن ، نام بُردار گشته اند و بى هيچ اختيار و قدرتى ، از سوى ايشان و فقط از سوى خدا ، به آنان ، سعادت و رحمت و رأفت و تقدّمى عطا شده كه خدا به ايشان بخشيده است » .

گفتم : فدايت شوم ! اين چيست كه توصيف كردى و نام نبردى ؟

فرمود : «زيارت جدّم حسين بن على عليه السلام . او غريب است و در سرزمينى غريب . زائرش بر او مى گِريد ، و آن كه به زيارتش نيامده ، بر او اندوهگين مى شود ، و آن كه نزدش حاضر نبوده ، براى او مى سوزد ، و هر كس به قبر پسرش نزد پاهايش در بيابان مى نگرد ، دلش به رحم مى آيد . نه خويشاوندى ، نزديك اوست ، و نه كسى از نزديكان . سپس حقّش را از او ، باز داشتند و مرتدّان ، بر ضدّ او ، پشت به پشت هم دادند تا آن كه او را كُشتند و تباهش كردند و به پيشِ درندگان نهادند و آب فرات را ـ كه حتّى سگان نيز از آن مى نوشند ـ ، از او دريغ كردند و حقّ پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و سفارشش به او و اهل بيتش را ضايع كردند ، تا آن جا كه شبْ هنگام ، در گودالى دور افتاده ، ميان نزديكان و پيروانش ، در لايه هاى خاك ، آرام گرفت ؛ جايى كه كسى جز او نبود ، و بسى دور از جدّش ، جايگاهى كه به آن نمى آيد ، جز كسى كه خداوند ، دلش را براى ايمان ، آزموده و حقّ ما را به او شناسانده است » .

به او گفتم : فدايت شوم ! من به زيارتش مى رفتم تا آن كه گرفتار حكومت ، و مأمور حفظ اموالشان شدم ، و نزد ايشان ، شناخته شدم . پس ، از سرِ تقيّه ، رفتن به زيارتش را رها كردم ، با آن كه مى دانم رفتن به زيارت او چه خيرى دارد .

امام عليه السلام فرمود : «آيا مى دانى كسى كه به زيارتش مى رود ، چه ثوابى مى بَرد و چه پاداش بزرگى نزد ما دارد ؟» .

گفتم : نه .

فرمود : «امّا ثواب [ آن ] . فرشتگان آسمان ، به او افتخار مى كنند . امّا آنچه براى او نزد ماست ، رحمت خواستن بر او در هر بامداد و شامگاه است ، و پدرم برايم گفت كه جايگاه حسين عليه السلام از روزى كه كشته شده ، از نمازگزارى كه بر او نماز بگزارد ، خالى نبوده است ، از فرشتگان جن و اِنس و حيوانات وحشى ؛ و هيچ چيزى نيست ، جز آن كه بر زائر او رَشك مى برد و بر او ، دست مى سايد و در نگريستن به او ، اميد پاداش دارد ؛ زيرا او به قبر حسين عليه السلام نگريسته است » .

سپس فرمود : «به من خبر رسيده كه گروهى از اطراف كوفه و گروهى از غير ايشان ، به زيارتش مى آيند و زنانى ، به گريه و لابه مى پردازند و اين كار را در شب نيمه شعبان مى كنند . از ميان آنها ، يكى ، قرآن قرائت مى كند ، و كسى ، حكايت و موعظه مى كند ، و كسى ، ناله سر مى دهد ، و فردى هم مرثيه مى سرايد » .

گفتم : آرى ؛ فدايت شوم ! آنچه را توصيف كردى ، گاه ، شاهد آن بوده ام .

فرمود : «ستايش ، ويژه خدايى است كه كسى را ميان مردم ، قرار داد كه به سوى ما بيايد و ما را مدح كند و برايمان مرثيه بسُرايد ، و نيز كسانى را از نزديكان ما يا غير ايشان قرار داد كه بر دشمنان ما طعنه بزنند و آنان را باطل انگارند و كارشان را زشت بشمارند » .

ثواب كسى كه با هراس ، او را زيارت كند و آن كه به خاطر زيارت او، زندانى يا كشته شود

^{امام صادق سلام الله علیه}:

عن زرارة : قُلتُ لِأَبي جَعفَرٍ عليه السلام : ما تَقولُ فيمَن زارَ أباكَ[۳۲]عَلى خَوفٍ؟  قالَ : يُؤمِنُهُ اللّهُ يَومَ الفَزَعِ الأَكبَرِ ، وتَلَقّاهُ المَلائِكَةُ بِالبِشارَةِ ، ويُقالُ لَهُ : لا تَخَف ولا تَحزَن ، هذا يَومُكَ الَّذي فيهِ فَوزُكَ .[۳۳]

كامل الزياراتـ به نقل از زُراره ـ: به امام باقر عليه السلام گفتم : چه مى گويى در باره كسى كه با بيم و هراس ، پدرت ( يعنى امام حسين عليه السلام ) را زيارت كند ؟

فرمود : «خداوند ، او را در روز هراس بزرگ (قيامت) ، ايمن مى دارد و فرشتگان ، با بشارت ، با او رو به رو مى شوند و به او گفته مى شود : «مترس و غم مخور . اين ، روز رستگارى توست » .

^{امام صادق سلام الله علیه}:

محمّد بن مسلم : قالَ لي أبو جَعفَرٍ مُحَمَّدُ بنُ عَلِيٍّ عليه السلام ، هَل تَأتي قَبرَ الحُسَينِ عليه السلام ؟ قُلتُ : نَعَم ، عَلى خَوفٍ ووَجَلٍ .

فَقالَ : ما كانَ مِن هذا أشَدَّ فَالثَّوابُ فيهِ عَلى قَدرِ الخَوفِ ، ومَن خافَ في إتيانِهِ آمَنَ اللّهُ رَوعَتَهُ يَومَ القِيامَةِ ، يَومَ يَقومُ النّاسُ لِرَبِّ العالَمينَ ، وَانصَرَفَ بِالمَغفِرَةِ ، وسَلَّمَت عَلَيهِ المَلائِكَةُ ، وزارَهُ النَّبِيُّ صلى الله عليه و آله ودَعا لَهُ ، وَانقَلَبَ بِنِعمَةٍ مِنَ اللّهِ وفَضلٍ ، لَم يَمسَسهُ سوءٌ ، وَاتَّبَعَ رِضوانَ اللّهِ .[۳۴]

كامل الزياراتـ به نقل از محمّد بن مسلم ـ: امام باقر عليه السلام به من فرمود : «آيا نزد قبر حسين عليه السلام مى روى ؟» .

گفتم : آرى ؛ امّا با بيم و هراس .

فرمود : «هر چه بيم و هراس [ ـِ زيارت ] بيشتر باشد ، پاداشش هم به همان اندازه ، بيشتر مى شود و هر كس در راه زيارت بترسد ، در روزى كه مردم براى پروردگار جهانيان بر مى خيزند ، خداوند ، از هراس روز قيامت ، ايمنش مى گردانَد و زائر حسين عليه السلام زيارتش را آمرزيده به پايان مى برد و فرشتگان ، بر او سلام مى دهند و پيامبر صلى الله عليه و آله به ديدارش مى رود و برايش دعا مى كند ، و او با نعمت و فضل الهى و بدون اين كه چيز بدى به او برسد ، به خانه اش باز مى گردد و دنباله رو رضايت الهى مى شود .

^{امام صادق سلام الله علیه}:

معاوية بن وهب عن أبي عبد اللّه [الصادق] عليه السلام ـ لِمُعاوِيَةَ بنِ وَهبٍ ـ : يا مُعاوِيَةُ ، لا تَدَع زِيارَةَ قَبرِ الحُسَينِ عليه السلام[۳۵]؛ فَإِنَّ مَن تَرَكَهُ رَأى مِنَ الحَسرَةِ ما يَتَمَنّى أنَّ قَبرَهُ كانَ عِندَهُ[۳۶]، أما تُحِبُّ أن يَرَى اللّهُ شَخصَكَ وسَوادَكَ فيمَن يَدعو لَهُ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله وعَلِيٌّ وفاطِمَةُ وَالأَئِمَّةُ عليهم السلام ؟ أما تُحِبُّ أن تَكونَ مِمَّن يَنقَلِبُ بِالمَغفِرَةِ لِما مَضى ، ويُغفَرُ لَهُ ذُنوبُ سَبعينَ سَنَةً؟ أما تُحِبُّ أن تَكونَ غَدا مِمَّن يَخرُجُ ولَيسَ عَلَيهِ ذَنبٌ يُتبَعُ بِهِ؟ أما تُحِبُّ أن تَكونَ غَدا مِمَّن يُصافِحُهُ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله ؟[۳۷]

امام صادق عليه السلام ، خطاب به معاوية بن وَهْب ـ: اى معاويه ! زيارت قبر حسين عليه السلام را [ از سرِ ترس ][۳۸]وا مگذار كه هر كس آن را وا گذارد ، چنان حسرت زده مى شود كه آرزو مى كند قبر او(حسين عليه السلام ) نزدش باشد .[۳۹]آيا دوست ندارى كه خدا ببيند از مسافران و گام به راه نهادگانى هستى كه پيامبر خدا ، على ، فاطمه و امامان عليهم السلام برايشان دعا مى كنند ؟ آيا دوست ندارى از كسانى باشى كه با آمرزش گذشته و گناهان هفتاد سال ، باز مى گردند ؟ آيا دوست ندارى فردا از كسانى باشى كه [ در روز قيامت ]بيرون مى آيند ، بى آن كه گناهى قابل پيگيرى داشته باشند ؟ آيا دوست ندارى كه فردا از كسانى باشى كه با پيامبر خدا صلى الله عليه و آله مصافحه مى كنند ؟

^{امام صادق سلام الله علیه}:

ابن بكير عن أبي عبد اللّه [الصادق] عليه السلام ، قال : قُلتُ لَهُ : إنّي أنزِلُ الأَرَّجانَ[۴۰]وقَلبي يُنازِعُني إلى قَبرِ أبيكَ ، فَإِذا خَرَجتُ فَقَلبي وَجِلٌ مُشفِقٌ حَتّى أرجِعَ ، خَوفا مِنَ السُّلطانِ وَالسُّعاةِ[۴۱]وأصحابِ المَسالِحِ .

فَقالَ : يَابنَ بُكَيرٍ ، أما تُحِبُّ أن يَراكَ اللّهُ فينا خائِفا؟ أما تَعلَمُ أنَّهُ مَن خافَ لِخَوفِنا أظَلَّهُ اللّهُ في ظِلِّ عَرشِهِ؟ وكانَ مُحَدِّثَهُ الحُسَينُ عليه السلام تَحتَ العَرشِ ، وآمَنَهُ اللّهُ مِن أفزاعِ يَومِ القِيامَةِ ، يَفزَعُ النّاسُ ولا يَفزَعُ ، فَإِن فَزِعَ وَقَّرَتهُ المَلائِكَةُ ،  وسَكَّنَت قَلبَهُ بِالبِشارَةِ .[۴۲]

كامل الزياراتـ به نقل از ابن بُكَير ـ: به امام صادق عليه السلام گفتم : من در اَرگان،[۴۳]ساكنم و دلم هواى زيارت قبر پدرت [ امام حسين عليه السلام ] را مى كند ؛ ولى هنگامى كه حركت مى كنم ، تا بازگشتم [ به وطن ] ، از حاكم و سخن چينان و نظاميان ، در بيم و هراسم .

امام عليه السلام فرمود : «اى پسر بُكَير ! آيا دوست ندارى كه خداوند ، تو را در راه ما بيمناك ببيند ؟ آيا نمى دانى كه هر كس به خاطر ترس ما بترسد ، خداوند ، سايه عرشش را بر سرِ او مى گسترد و حسين عليه السلام در زير عرش ، با او سخن مى گويد و خداوند ، از ترس هاى روز قيامت ، ايمنش مى دارد . مردم ، مى ترسند و او نمى ترسد ، و اگر هم بترسد ، فرشتگان ، او را آرام مى كنند و دلش را با بشارت [ به بهشت ] ، تسكين مى دهند » .

^{امام صادق سلام الله علیه}:

كامل الزيارات عن هشام بن سالم عن أبي عبد اللّه [الصادق] عليه السلام ، قال : قُلتُ : فَما لِمَن قُتِلَ عِندَهُ [أي قَبرِ الحُسَينِ عليه السلام ] ، جارَ عَلَيهِ السُّلطانُ فَقَتَلَهُ؟ قالَ : أوَّلُ قَطرَةٍ مِن دَمِهِ يُغفَرُ لَهُ بِها كُلُّ خَطيئَةٍ ، وتَغسِلُ طينَتَهُ الَّتي خُلِقَ مِنهَا المَلائِكَةُ ، حَتّى تَخلُصَ كَما خَلَصَتِ الأَنبِياءُ المُخلَصينَ ، ويَذهَبَ عَنها ما كانَ خالَطَها مِن أجناسِ طينِ أهلِ الكُفرِ ، ويُغسَلُ قَلبُهُ ، ويُشرَحُ صَدرُهُ ، ويُملَأُ إيمانا ، فَيَلقَى اللّهَ وهُوَ مُخلَصٌ مِن كُلِّ ما تُخالِطُهُ الأَبدانُ وَالقُلوبُ ، ويُكتَبُ لَهُ شَفاعَةٌ في أهلِ بَيتِهِ وألفٍ مِن إخوانِهِ ، وتَوَلَّى الصَّلاةَ عَلَيهِ المَلائِكَةُ مَعَ جَبرَئيلَ ومَلَكِ المَوتِ ، ويُؤتى بِكَفَنِهِ وحَنوطِهِ[۴۴]مِنَ الجَنَّةِ ، ويُوَسَّعُ قَبرُهُ عَلَيهِ ، ويوضَعُ لَهُ مَصابيحُ في قَبرِهِ ، ويُفتَحُ لَهُ بابٌ مِنَ الجَنَّةِ ، وتَأتيهِ المَلائِكَةُ بِالطُّرَفِ مِنَ الجَنَّةِ ، ويُرفَعُ بَعدَ ثَمانِيَةَ عَشَرَ يَوما إلى حَظيرَةِ القُدسِ ، فَلا يَزالُ فيها مَعَ أولِياءِ اللّهِ حَتّى تُصيبَهُ النَّفخَةُ الَّتي لا تُبقي شَيئا ، فَإِذا كانَتِ النَّفخَةُ الثّانِيَةُ وخَرَجَ مِن قَبرِهِ ، كانَ أوَّلَ مَن يُصافِحُهُ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله وأميرُ المُؤمِنينَ عليه السلام وَالأَوصِياءُ ، ويُبَشِّرونَهُ ، ويَقولونَ لَهُ : اِلزَمنا ، ويُقيمونَهُ عَلَى الحَوضِ ، فَيَشرَبُ مِنهُ ، ويَسقي مَن أحَبَّ .

قُلتُ : فَما لِمَن حُبِسَ في إتيانِهِ ؟ قالَ : لَهُ بِكُلِّ يَومٍ يُحبَسُ ويَغتَمُّ فَرحَةٌ إلى يَومِ القِيامَةِ ، فَإِن ضُرِبَ بَعدَ الحَبسِ في إتيانِهِ كانَ لَهُ بِكُلِّ ضَربَةٍ حَوراءُ ، وبِكُلِّ وَجَعٍ يَدخُلُ عَلى بَدَنِهِ ألفُ ألفِ حَسَنَةٍ ، ويُمحى بِها عَنهُ ألفُ ألفِ سَيِّئَةٍ ، ويُرفَعُ لَهُ بِها ألفُ ألفِ دَرَجَةٍ ، ويَكونُ مِن مُحَدِّثي رَسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله حَتّى يَفرُغَ مِنَ الحِسابِ ، فَيُصافِحُه

حَمَلَةُ العَرشِ ، ويُقالُ لَهُ : سَل ما أحبَبتَ ، ويُؤتى بِضارِبِهِ لِلحِسابِ ، فَلا يُسأَلُ عَن شَيءٍ ولا يُحتَسَبُ بِشَيءٍ ، ويُؤخَذُ بِضَبعَيهِ[۴۵]حَتّى يُنتَهى بِهِ إلى مَلَكٍ يَحبوهُ ويُتحِفُهُ بِشَربَةٍ مِنَ الحَميمِ[۴۶]، وشَربَةٍ مِنَ الغِسلينِ[۴۷]، ويوضَعُ عَلى مَقالٍ[۴۸]فِي النّارِ ، فَيُقالُ لَهُ : ذُق بِما قَدَّمَت يَداكَ فيما أتَيتَ إلى هذَا الَّذي ضَرَبتَهُ ، وهُوَ وَفدُ اللّهِ ووَفدُ رَسولِهِ ، ويُؤتى[۴۹]بِالمَضروبِ إلى بابِ جَهَنَّمَ ، ويُقالُ لَهُ : اُنظُر إلى ضارِبِكَ وإلى ما قَد لَقِيَ ، فَهَل شَفَيتَ صَدرَكَ وقَدِ اقتُصَّ لَكَ مِنهُ؟ فَيَقولُ : الحَمدُ للّهِِ الَّذِي انتَصَرَ لي ولِوَلَدِ رَسولِهِ مِنهُ .[۵۰]

كامل الزياراتـ به نقل از هشام بن سالم ـ: به امام صادق عليه السلام گفتم : كسى كه حاكم ، او را به ستم نزد قبر حسين عليه السلام بكُشد ، چه پاداشى دارد ؟

فرمود : «نخستين قطره از خونش كه مى ريزد ، همه خطاهايش آمرزيده مى شود و فرشتگان ، گِلى را كه از آن آفريده شده است ، مى شويند تا آن كه مانند پيامبران بااخلاص ، خالص شود و هر چه از گلِ كافران با آن آميخته شده ، از ميان برود ، و دلش را مى شويند و سينه اش را گشاده و پُر از ايمان مى كنند . پس او خدا را ديدار مى كند ، در حالى كه از هر چه با پيكرها و دل ها در مى آميزد ، خالص شده است و حقّ شفاعت خانواده و يك هزار تن از برادران دينى اش را برايش ثبت مى كنند و فرشتگان ، با جبرئيل و فرشته مرگ ، نماز بر او را به عهده مى گيرند و كفن و حُنوطش را از بهشت مى آورند و قبرش را بر او وسيع مى كنند و چراغ هايى در قبرش مى گذارند و دريچه اى به بهشت ، برايش مى گشايند و فرشتگان ، هديه هايى از بهشت ، برايش مى آورند و او را پس از هجده روز ، به حظيرة القدس ( جايگاه پاكان ) مى برند و هماره ، در آن جا با اولياى خدا است تا نفخه از ميان بَرنده همه چيز ، به او برسد . پس به گاه نفخه دوم ، از قبرش بر مى خيزد و نخستين كسى كه با او مصافحه مى كند ، پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ، امير مؤمنان عليه السلام و اوصيا هستند كه او را بشارت مى دهند و به او مى گويند : با ما باش و او را بر حوض [ كوثر ] ، نگاه مى دارند تا از آن بنوشد و به هر كه دوست دارد ، بنوشاند » .

گفتم : پاداش كسى كه به خاطر زيارتش زندانى مى شود ، چيست ؟

فرمود : «براى هر روزى كه زندانى و اندوهناك مى شود ، سُرورى تا روز قيامت دارد و اگر افزون بر زندان ، او را بزنند ، براى هر ضربه اى ، حوريه اى دارد و براى هر دردى كه به پيكرش مى رسد ، به او هزار هزار پاداش مى دهند و هزار هزار زشتكارى اش را مى زُدايند و هزار هزار درجه ، بالايش مى برند و از كسانى است كه با پيامبر خدا صلى الله عليه و آله سخن مى گويد تا خداوند ، از حسابرسى فارغ شود .

حاملان عرش ، با او مصافحه (ديده بوسى) مى كنند و به او گفته مى شود : هر چه دوست دارى ، بطلب و ضاربش را براى حسابرسى مى آورند و بدون سؤال و محاسبه ، زير بغل هايش را مى گيرند و او را نزد فرشته اى مى آورند كه شربتى از آب سوزان گنديده ، و نيز شربتى از چركابه بدن دوزخيان ، به او پيشكش مى دهد و بر ديگ جوشانى در دوزخ ، نهاده مى شود و به او گفته مى شود : بچش ، به خاطر آنچه پيش تر فرستادى و كسى را مضروب كردى كه ميهمان خدا و پيامبرش بود ، و مضروب را به درگاه دوزخ مى آورند و به او گفته مى شود : به ضاربت و به جزايى كه مى بيند ، بنگر . آيا حال دلت خُنَك شد و انتقامت از او گرفته شد ؟ و او مى گويد : ستايش ، ويژه خدايى است كه انتقام من و فرزند پيامبرش را از او گرفت » .

ثواب زيارت امام حسين عليه السلام با مشقّت و ثواب كسى كه در راه زيارت او بميرد

^{امام صادق سلام الله علیه}:

كامل الزيارات عن عبداللّه بن النجّار : قالَ لي أبو عَبدِ اللّهِ عليه السلام : تَزورونَ الحُسَينَ عليه السلام ، وتَركَبونَ السُّفُنَ؟ فَقُلتُ : نَعَم .

قالَ : أما عَلِمتَ أنَّها إذَا انكَفَت بِكُم نوديتُم : ألا طِبتُم وطابَت لَكُمُ الجَنَّةُ .[۵۱]

كامل الزياراتـ به نقل از عبد اللّه بن نجّار ـ: امام صادق عليه السلام به من فرمود : «آيا براى زيارت حسين عليه السلام به كشتى سوار مى شويد ؟» .

گفتم : آرى .

فرمود : «آيا نمى دانى كه اگر كشتى تان واژگون شود ، ندايتان مى دهند : هشيار ، كه پاكيزه شديد ، و بهشت ، گوارايتان باد! » .

^{امام صادق سلام الله علیه}:

كامل الزيارات عن أبي سعيد القاضي عن أبي عبد اللّه [الصادق] عليه السلام : مَن أتاهُ [أي قَبرَ الحُسَينِ عليه السلام ] في سَفينَةٍ ، فَكُفِئَت بِهِم سَفينَتُهُم ، نادى مُنادٍ مِنَ السَّماءِ طِبتُم

وطابَت لَكُمُ الجَنَّةُ .[۵۲]

كامل الزياراتـ به نقل از ابو سعيد قاضى ، از امام صادق عليه السلام ـ: هر كس با كشتى به زيارت قبر حسين عليه السلام بيايد و كشتى آنها واژگون شود ، ندا دهنده اى از آسمان به آنها ندا مى دهد : «پاكيزه گشتيد ، و بهشت ، گوارايتان باد !» .

^{امام صادق سلام الله علیه}:

كامل الزيارات عن هشام بن سالم عن أبي عبد اللّه [الصادق] عليه السلام ـ لَمّا سَأَلَهُ رَجُلٌ : ما لِمَن ماتَ في سَفَرِهِ إلَيهِ [أي قَبرِ الحُسَينِ عليه السلام ] ؟ ـ : تُشَيِّعُهُ المَلائِكَةُ ، وتَأتيهِ بِالحَنوطِ وَالكِسوَةِ مِنَ الجَنَّةِ ، وتُصَلّي عَلَيهِ إذا[۵۳]كُفِّنَ ، وتُكَفِّنُهُ فَوقَ أكفانِهِ ، وتَفرُشُ لَهُ الرَّيحانَ تَحتَهُ ، وتَدفَعُ الأَرضَ حَتّى تَصَوَّرَ مِن بَينِ يَدَيهِ مَسيرَةَ ثَلاثَةِ أميالٍ ، ومِن خَلفِهِ مِثلَ ذلِكَ ، وعِندَ رَأسِهِ مِثلَ ذلِكَ ، وعِندَ رِجلَيهِ مِثلَ ذلِكَ ، ويُفتَحُ لَهُ بابٌ مِنَ الجَنَّةِ إلى قَبرِهِ ، ويَدخُلُ عَلَيهِ رَوحُها ورَيحانُها حَتّى تَقومَ السّاعَةُ .[۵۴]

كامل الزياراتـ به نقل از هشام بن سالم ، از امام صادق عليه السلام ، هنگامى كه مردى از ايشان پرسيد : آن كه در سفرش به سوى قبر حسين عليه السلام مى ميرد ، چه پاداشى دارد ؟ ـ: فرشتگان ، او را تشييع مى كنند و از بهشت ، برايش حنوط و پوشش مى آورند و چون كفنش كردند ، بر او نماز مى گزارند و جامه بهشتى را روى كفنش مى پوشانند و گل و ريحان ، به زير پايش مى گسترند و چنان به سرعت ، زمين را در مى نوردد كه خيال مى كند زمين ، از پيش رو و پشت و بالا و پايين پايش ، سه ميل بيشتر نيست ، و درى از بهشت به قبرش باز مى شود و از آن ، تا روز قيامت ، نسيم خوش بوى بهشتى بر وى در مى آيد .

پاداش پياده به زيارت امام عليه السلام رفتن

^{امام صادق سلام الله علیه}:

كامل الزيارات عن أبي الصامت : سَمِعتُ أبا عَبدِ اللّهِ عليه السلام وهُوَ يَقولُ : مَن أتى قَبرَ الحُسَينِ عليه السلام ماشِيا كَتَبَ اللّهُ لَهُ بِكُلِّ خُطوَةٍ ألفَ حَسَنَةٍ ، ومَحا عَنهُ ألفَ سَيِّئَةٍ ، ورَفَعَ لَهُ ألفَ دَرَجَةٍ .[۵۵]

كامل الزياراتـ به نقل از ابو صامت ـ: شنيدم كه امام صادق عليه السلام مى فرمايد : «هر كس پياده به نزد قبر حسين عليه السلام بيايد ، خداوند ، براى هر قدمش هزار حَسَنه مى نويسد و هزار زشتكارى را از او مى زُدايد و او را هزار درجه ، بالا مى بَرد» .

^{امام صادق سلام الله علیه}:

كامل الزيارات عن أبي سعيد القاضى عن أبي عبد اللّه [الصادق] عليه السلام : مَن أتى قَبرَ الحُسَينِ عليه السلام ماشِيا كَتَبَ اللّهُ لَهُ بِكُلِّ قَدَمٍ يَرفَعُها ويَضَعُها عِتقَ رَقَبَةٍ مِن وُلدِ إسماعيلَ .[۵۶]

كامل الزياراتـ به نقل از ابو سعيد قاضى ، از امام صادق عليه السلام ـ: هر كس پياده نزد قبر حسين عليه السلام بيايد ، خداوند ، در برابر هر گامى كه بر مى دارد و مى گذارد ، برايش [ پاداش ] آزاد كردن يك بنده از فرزندان اسماعيل عليه السلام را مى نويسد .

^{امام صادق سلام الله علیه}:

الحسين بن عليّ بن ثوير بن أبي فاخته : قالَ لي أبو عَبدِ اللّهِ عليه السلام : يا حُسَينُ ، مَن خَرَجَ مِن مَنزِلِهِ يُريدُ زِيارَةَ الحُسَينِ بنِ عَلِيِّ بنِ أبي طالِبٍ عليهماالسلام ، إن  كانَ ماشِيا كَتَبَ اللّهُ لَهُ بِكُلِّ خُطوَةٍ حَسَنَةً ، وحَطَّ بِها عَنهُ سَيِّئَةً ، حَتّى إذا صارَ بِالحائِرِ كَتَبَهُ اللّهُ مِنَ المُفلِحينَ ، وإذا قَضى مَناسِكَهُ كَتَبَهُ اللّهُ مِنَ الفائِزينَ ، حَتّى إذا أرادَ الاِنصِرافَ أتاهُ مَلَكٌ ، فَقالَ لَهُ : أنَا رَسولُ اللّهِ ، رَبُّكُ يُقرِئُكَ السَّلامَ ، ويَقولُ لَكَ : اِستَأنِفِ العَمَلَ ، فَقَد غُفِرَ لَكَ ما مَضى .[۵۷]

حسين ، فرزند على بن ثُوَير بن ابى فاخته ـ: امام صادق عليه السلام به من فرمود : «اى حسين ! هر كس از خانه اش به قصد زيارت حسين بن على بن ابى طالب عليه السلام بيرون آيد ، اگر پياده باشد ، خداوند ، براى هر گامش حَسَنه اى را مى نويسد و زشتكارى اى را از او مى زُدايد ، و چون به حرم حسين عليه السلام رسيد ، خداوند ، او را جزو رستگاران مى نويسد ، و چون زيارتش را به پايان برَد ، خداوند ، او را از رهايى يافتگان مى نويسد ، و چون بخواهد باز گردد ، فرشته اى نزد او مى آيد و به او مى گويد : من ، پيام آور خدايم . خداوند ، به تو سلام مى رساند و مى فرمايد : عمل ، از سر گير كه گذشته ات آمرزيده شد » .

^{امام صادق سلام الله علیه}:

كامل الزيارات عن عليّ بن ميمون الصائغ عن أبي عبد اللّه [الصادق] عليه السلام : يا عَلِيُّ ، زُرِ الحُسَينَ عليه السلام ولا تَدَعهُ .

قالَ : قُلتُ : ما لِمَن أتاهُ مِنَ الثَّوابِ؟

قالَ : مَن أتاهُ ماشِيا كَتَبَ اللّهُ لَهُ بِكُلِّ خُطوَةٍ حَسَنَةً ، ومَحا عَنهُ سَيِّئَةً ، ورَفَعَ لَهُ دَرَجَةً ، فَإِذا أتاهُ وَكَّلَ اللّهُ بِهِ مَلَكَينِ يَكتُبانِ ما خَرَجَ مِن فيهِ مِن خَيرٍ ، ولا يَكتُبانِ ما يَخرُجُ مِن فيهِ مِن شَرٍّ ولا غَيرِ ذلِكَ ، فَإِذَا انصَرَفَ وَدَّعوهُ ، وقالوا : يا وَلِيَّ اللّهِ! مَغفورا لَكَ ، أنتَ مِن حِزبِ اللّهِ وحِزبِ رَسولِهِ وحِزبِ أهلِ بَيتِ رَسولِهِ ، وَاللّهِ ، لا تَرَى النّارَ بِعَينِكَ أبَدا ، ولا تَراكَ ولا تَطعَمُكَ أبَدا .[۵۸]

راجع : ج ۱۲ ص ۳۴۴ (الفصل السادس عشر : الاستنابة لزيارته) .

كامل الزياراتـ به نقل از على بن ميمون صائغ ـ: امام صادق عليه السلام فرمود : «اى على ! حسين عليه السلام را زيارت كن و آن را وا مگذار » .

گفتم : پاداش كسى كه به زيارتش مى رود ، چيست ؟

فرمود : «هر كس پياده به آن جا برود ، خداوند ، در برابر هر گامش ، حَسَنه اى برايش ثبت مى كند و گناهى را از او مى زُدايد و درجه اى او را بالا مى بَرد ، و چون به قبر مى رسد ، خداوند ، دو فرشته بر او مى گمارد كه هر چه خير از دهانش بيرون آيد ، مى نويسند و هر چه شر و غير آن [ مانند لغو و بيهوده گويى ]بيرون آيد ، ناديده مى گيرند ، و چون باز گردد ، با او وداع مى كنند و به او مى گويند : اى دوست خدا ! آمرزيده اى . تو ، جزو حزب خدا ، حزب پيامبر خدا و حزب خاندان پيامبرش هستى . به خدا سوگند ، هرگز ، آتش را با چشمانت نخواهى ديد و آن نيز تو را نخواهد ديد و به [ سوزاندن ] تو ، طمع نخواهد داشت » .

ر .ك : ج ۱۲ ص ۳۴۵ (فصل شانزدهم : نايب گرفتن براى زيارت امام حسين عليه السلام ) .

---

[۱]محمّد محمّدی ری شهری، دانشنامه امام حسين عليه السلام بر پايه قرآن و حديث جلد دهم، ص ۴۴۱ تا ۴۶۷

[۲]كامل الزيارات : ص ۲۷۸ ح ۴۳۶ و ص ۲۷۶ ح ۴۳۱ و ۴۳۲ و ۴۳۳ ، جامع الأحاديث للقمّي : ص ۱۸۴ نحوه ، بحار الأنوار : ج ۱۰۱ ص ۴۹ ح ۱ .

[۳]كامل الزيارات : ص ۲۷۷ ح ۴۳۵ ، بحار الأنوار : ج ۱۰۱ ص ۴۹ ح ۵ .

[۴]كامل الزيارات : ص ۲۷۷ ح ۴۳۴ ، بحار الأنوار : ج ۱۰۱ ص ۴۹ ح ۴ .

[۵]فضل زيارة الحسين عليه السلام : ص ۳۹ ح ۱۰ .

[۶]تهذيب الأحكام : ج ۶ ص ۴۶ ح ۹۸ ، ثواب الأعمال : ص ۱۱۰ ح ۱ ، كامل الزيارات : ص ۲۷۹ ح ۴۳۸ ، المزار الكبير : ص ۳۲۵ ح ۱ ، المناقب لابن شهر آشوب : ج ۴ ص ۱۲۸ ، جامع الأخبار : ص ۱۰۸ ، بحار الأنوار : ج ۱۰۱ ص ۶۹ ح ۳ .

[۷]كامل الزيارات : ص ۲۷۸ ح ۴۳۷ و ص ۲۸۳ ح ۴۵۴ ، بحار الأنوار : ج ۱۰۱ ص ۷۶ ح ۲۹ .

[۸]عَرَّفَ الناس : إذا شهدوا عرفات (مجمع البحرين : ج ۲ ص ۱۲۰۱ «عرف») والمراد أنّه حضر عند قبر الحسين عليه السلام في يوم عرفة .

[۹]كامل الزيارات : ص ۲۸۱ ح ۴۴۷ ، بحار الأنوار : ج ۱۰۱ ص ۷۷ ح ۳۱ .

[۱۰]كَلْب : هو حيّ من قضاعة (مجمع البحرين : ج ۳ ص ۱۵۸۵ «كلب») .

[۱۱]الإقبال : ج ۳ ص ۳۴۰ ، بحار الأنوار : ج ۱۰۱ ص ۹۸ ح ۲۷ .

[۱۲]بشارة المصطفى : ص ۱۳۹ ، بحار الأنوار : ج ۱۰۰ ص ۱۲۳ ح ۲۸ .

[۱۳]كذا في المصدر ، ولعلّ الصواب : «ومَن» بدل «ولا» .

[۱۴]فضل زيارة الحسين عليه السلام : ص ۸۲ ح ۷۲ .

[۱۵]كامل الزيارات : ص ۲۸۳ ح ۴۵۲ ، بحار الأنوار : ج ۱۰۱ ص ۷۷ ح ۳۵ .

[۱۶]هَوْلُ المُطَّلَع : يُريد به الموقف يوم القيامة أو ما يشرف عليه من أمر الآخرة عُقَيب الموت (لسان العرب : ج ۸ ص ۲۳۹ «طلع») .

[۱۷]كامل الزيارات : ص ۲۸۲ ح ۴۵۱ ، بحار الأنوار : ج ۱۰۱ ص ۷۷ ح ۳۴ .

[۱۸]ثواب الأعمال : ص ۱۱۳ ح ۱۸ ، كامل الزيارات : ص ۱۷۴ ح ۲۳۱ و ص ۳۵۰ ح ۵۹۸ و ص ۳۵۲ ح ۶۰۳ عن محمّد الحلبي عن الإمام الصادق عليه السلام وكلّها نحوه ، بحار الأنوار : ج ۱۰۱ ص ۵۵ ح ۱۶ .

[۱۹]الكافي : ج ۴ ص ۵۸۱ ح ۷ ، ثواب الأعمال : ص ۱۱۳ ح ۱۵ ، المزار الكبير : ص ۳۲۸ ح ۷ ، كامل الزيارات : ص ۲۳۲ ح ۳۴۴ و ص ۳۵۴ ح ۶۰۸ ، الغيبة للنعماني : ص ۳۱۱ ح ۵ كلاهما نحوه ، بحار الأنوار : ج ۱۰۱ ص ۶۳ ح ۴۲ .

[۲۰]الكافي : ج ۴ ص ۵۸۱ ح ۶ ، ثواب الأعمال : ص ۱۱۳ ح ۱۷ ، الأمالي للصدوق : ص ۲۰۶ ح ۲۲۴ ، كامل الزيارات : ص ۳۴۹ ح ۵۹۷ ، المناقب لابن شهر آشوب : ج ۴ ص ۱۲۸ عن أبان بن تغلب ، روضة الواعظين : ص ۲۱۴ ، بحار الأنوار : ج ۱۰۱ ص ۶۳ ح ۴۴ .

[۲۱]كامل الزيارات : ص ۲۷۴ ح ۴۲۷ ، بحار الأنوار : ج ۱۰۱ ص ۲۰ ح ۷ .

[۲۲]في المصدر : «يبلغونه» ، والتصويب من بحار الأنوار .

[۲۳]كامل الزيارات : ص ۳۵۱ ح ۶۰۲ ، بحار الأنوار : ج ۱۰۱ ص ۶۸ ح ۶۲ .

[۲۴]الحُثالَةُ : الرديء من كلّ شيء (النهاية : ج ۱ ص ۳۳۹ «مثل») .

[۲۵]تهذيب الأحكام : ج ۶ ص ۲۲ ح ۵۰ و ص ۱۰۷ ح ۱۸۹ ، المزار للمفيد : ص ۲۲۸ ح ۱۲ ، فرحة الغرى¨ : ص ۷۷ كلّها عن أبي عامر عن الإمام الصادق عن آبائه عليهم السلام ، إرشاد القلوب : ص ۴۴۱ ، بحار الأنوار : ج ۱۰۰ ص ۱۲۱ ح ۲۲ .

[۲۶]كامل الزيارات : ص ۳۴۹ ح ۵۹۶ ، بحار الأنوار : ج ۱۰۱ ص ۱۴۵ ح ۲۷ .

[۲۷]كُنْهُ الأمر : حقيقَتُه (النهاية : ج ۴ ص ۲۰۶ «كنه») .

[۲۸]حَبَوتُ الرجل : أعطيته الشيء بغير عوض (المصباح المنير : ص ۱۲۰ «حبا») .

[۲۹]غَبَطْتُ الرجل : إذا اشتهيتَ أن يكون لك مثل ماله ، وأن لا يزول عنه ما هو فيه (لسان العرب : ج ۷ ص ۳۵۹ «غبط») .

[۳۰]هَدَرتُه وأهدَرتُه : أبطلته (لسان العرب : ج ۵ ص ۲۵۷ «هدر») .

[۳۱]كامل الزيارات : ص ۵۳۷ ح ۸۲۹ ، بحار الأنوار : ج ۱۰۱ ص ۷۳ ح ۲۱ .

[۳۲]يعني الإمام الحسين عليه السلام .

[۳۳]كامل الزيارات : ص ۲۴۲ ح ۳۵۹ ، بحار الأنوار : ج ۱۰۱ ص ۱۰ ح ۳۸ .

[۳۴]كامل الزيارات : ص ۲۴۴ ح ۳۶۳ ، بحار الأنوار : ج ۱۰۱ ص ۱۱ ح ۴۰ .

[۳۵]زاد في كامل الزيارات هنا : «لخوف» .

[۳۶]أي يتمنّى بحسرة ياليت أنّه كان مجاورا لقبر الإمام عليه السلام وحينها لأمكنه ذلك زيارته مرارا و تكرارا .

[۳۷]تهذيب الأحكام : ج ۶ ص ۴۷ ح ۱۰۳ ، كامل الزيارات : ص ۲۳۰ ح ۳۳۸ ، بحار الأنوار : ج ۱۰۱ ص ۵۳ ح ۳ .

[۳۸]افزوده ، از كامل الزيارات است .

[۳۹]يعنى : آرزو مى كند كه كاش مجاور قبر امام عليه السلام بود تا مى توانست مكرّر ، ايشان را زيارت كند .

[۴۰]مدينة تقع بالقرب من مدينة بهبهان الإيرانية، وقد خربت فتأسّست بالقرب منها بهبهان الفعلية (راجع: لغت نامه دهخدا «بالفارسية«).

[۴۱]سَعى : نَمَّ (القاموس المحيط : ج ۴ ص ۳۴۲ «سعى») .

[۴۲]كامل الزيارات : ص ۲۴۳ ح ۲۶۰ ، بحار الأنوار : ج ۱۰۱ ص ۱۱ ح ۳۹ .

[۴۳]اَرْگان: اَرْجان؛ اَرَّجان؛ شهرى كُهن در خوزستانِ ايران، در حوالى «بهبهانِ» كنونى، كه پس از ويرانى شهر بهبهان ، در نزديكى آن، شكل گرفت (ر. ك: كليات جغرافياى طبيعى و تاريخى ايران: ص ۴۱۸ ـ ۴۲۰).

[۴۴]الحَنوط : طيب يُخلط للميّت خاصّة (لسان العرب : ج ۷ ص ۲۷۸ «حنط») .

[۴۵]الضَّبْعُ : وسط العضد ، وقيل : هو ما تحت الإبط (النهاية : ج ۳ ص ۷۳ «ضبع») .

[۴۶]الحَميمُ : الماء الحارّ الشديد الحرارة يسقى منه اهل النار (مجمع البحرين : ج ۱ ص ۴۶۰ «حمم») .

[۴۷]الغِسْلِينُ : غسالة أبدان الكفّار في النار (مفردات ألفاظ القرآن : ص ۶۰۷ «غسل») .

[۴۸]المِقْلاةُ والمِقلى : الذي يُقلى عليه ، والجمع : المقالي (الصحاح : ج ۶ ص ۲۴۶۷ «قلا») .

[۴۹]في المصدر : «ويأتي» ، والتصويب من بحارالأنوار .

[۵۰]كامل الزيارات : ص ۲۴۰ ح ۳۵۷ و ص ۳۱۰ ح ۵۲۴ عن صفوان الجمّال وليس فيه ذيله من «قلت : فما لمن حُبس» ، بحار الأنوار : ج ۱۰۱ ص ۷۹ ح ۳۹ .

[۵۱]كامل الزيارات : ص ۲۵۷ ح ۳۸۷ ، فضل زيارة الحسين عليه السلام : ص ۵۸ ح ۳۸ ، بحار الأنوار : ج ۱۰۱ ص ۲۵ ح ۲۷ .

[۵۲]كامل الزيارات : ص ۲۵۷ ح ۳۸۶ ، بحار الأنوار : ج ۱۰۱ ص ۳۶ ح ۴۸ .

[۵۳]في المصدر : «إذ» ، والتصويب من بحار الأنوار .

[۵۴]كامل الزيارات : ص ۲۳۹ ح ۳۵۷ ، بحار الأنوار : ج ۱۰۱ ص ۷۸ ح ۳۹ .

[۵۵]كامل الزيارات : ص ۲۵۵ ح ۳۸۱ و ص ۳۹۲ ح ۶۳۶ ، بحار الأنوار : ج ۱۰۱ ص ۱۴۲ ح ۱۳ .

[۵۶]كامل الزيارات : ص ۲۵۷ ح ۳۸۶ ، بحار الأنوار : ج ۱۰۱ ص ۳۶ ح ۴۸ .

[۵۷]تهذيب الأحكام : ج ۶ ص ۴۳ ح ۸۹ ، ثواب الأعمال : ص ۱۱۶ ح ۳۱ ، المزار للمفيد : ص ۳۰ ح ۱ ، كامل الزيارات : ص ۲۵۳ ح ۳۷۸ ، المزار الكبير : ص ۳۴۰ ح ۱ والأربعة الأخيرة عن الحسين بن ثوير بن أبي فاختة ، جامع الأخبار : ص ۸۱ ح ۱۱۹ عن أبي فاختة وكلّها نحوه ، بحار الأنوار : ج ۱۰۱ ص ۷۲ ح ۱۷ .

[۵۸]كامل الزيارات : ص ۲۵۵ ح ۳۸۳ ، بحار الأنوار : ج ۱۰۱ ص ۲۴ ح ۲۴ وراجع : فضل زيارة الحسين عليه السلام : ص ۴۷ ح ۲۳ .