امدادهاى ويژه الهى و اقتصاد در عصر ظهور

خداوند سبحان ، وعده داده است كه هر گاه مردم ايمان بياورند و تقوا پيشه سازند ، بركات الهى از زمين و آسمان، جامعه را فرا خواهند گرفت.[۱]بر پايه اين سنّت ثابت آفرينش، پيشرفت هاى اقتصادى عصر ظهور، آن گونه كه در احاديث اهل بيت عليهم السلام آمده ، به دو صورت خواهد بود:

نزول باران رحمت

بخشى از امدادهاى الهى عصر ظهور - كه در روايات فراوانى[۲]مورد تأكيد قرار گرفته - ، نزول فراوان باران هاى مفيد و ثمربخش است.

ابن ابى شَيبه در كتاب المصنّف ، در اين باره از پيامبر صلى اللّه عليه و آله نقل كرده كه فرمود:

تُمطِرُ السَّماءُ مَطَرَها ، وَ تُخرِجُ الأَرضُ بَرَكَتَها .[۳]

آسمان ، بارانش را فرو مى ريزد و زمين ، بركتش را بيرون مى دهد .

نيز از ايشان روايت كرده كه فرمود :

وَ تَعيشُ اُمَّتى فى زَمانِهِ عَيشاً لَم تَعِشهُ قَبلَ ذلِكَ .[۴]

امّتم در روزگار او ، چنان زندگى [مرفّهى ] مى كند كه پيش از آن نكرده است .

و در گزارشى ديگر از پيامبر صلى اللّه عليه و آله آورده:

لا تَدَعُ السَّماءُ مِن قَطرِها شَيئاً إلّا صَبَّتهُ مِدراراً ، وَ لا تَدَعُ الأَرضُ مِن مائِها شَيئاً إلّا أخرَجَتهُ ، حَتّى  تَتَمَنَّى الأَحياءُ الأَمواتِ .[۵]

آسمان ، قطره اى از بارانش را نمى گذارد ، جز آن كه بر او فرو مى ريزد ، و زمين ، چيزى از آبش را نمى نهد ، جز آن كه براى او بيرون مى دهد ، تا آن جا كه زندگان ، آرزو مى كنند كه مردگان زنده .

بركات استثنايى زمين

افزون بر آسمان كه با باران رحمت به يارى اقتصاد جامعه مهدوى مى آيد، زمين نيز در پيشرفت اقتصادى آن دوران ، كمك مى نمايد . تعبيرهايى مانند:

وَ لا تَدَعُ الأَرضُ مِن مائِها شَيئاً إلّا أخرَجَتهُ .[۶]

و زمين ، چيزى از آبش را نمى نهد ، جز آن كه براى او بيرون مى دهد .

تُخرِجُ الأَرضُ بَرَكَتَها .[۷]

زمين ، بركتش را بيرون مى دهد .

وَ لا تَدَّخِرُ الأَرضُ شَيئاً مِن نَباتِها .[۸]

زمين ، چيزى از روييدنى هايش را ذخيره نمى كند [و همه را بيرون مى دهد] .

تُنبِتُ الأَرضُ ضِعفَ اُكُلِها .[۹]

زمين ، دو برابر ، محصول مى دهد .

و تعبيرهاى مشابهى كه در باره بركات زمين در دوران حكومت امام مهدى عليه السلام در احاديث آمده، به نقش امدادهاى الهى در پيشرفت اقتصادى جامعه مهدوى، به وسيله زمين ، اشاره دارد .

همچنين در حديثى از امام باقر عليه السلام در تبيين آيه ۹۶ از سوره اعراف كه پيش از اين بدان اشاره شد، نقل شده كه فرمود :

لا يَبقى  عَلى  وَجهِ الأَرضِ أعمى  وَ لا مُقعَدٌ وَ لا مُبتَلىً إلّا كَشَفَ اللَّهُ عَنهُ بَلاءَهُ بِنا أهلَ البَيتِ ، وَ لَتَنزِلَنَّ البَرَكَةُ مِنَ السَّماءِ إلَى الأَرضِ ، حَتّى  أنَّ الشَّجَرَةَ لَتَقصِفُ بِما يُريدُ اللَّهُ فيها مِنَ الثَّمَرِ ، وَ لَيَأكُلَنَّ ثَمَرَةَ الشِّتاءِ فِي الصَّيفِ ، وَ ثَمَرَةَ الصَّيفِ فِي الشِّتاءِ ، وَ ذلِكَ قَولُ اللَّهِ تَعالى  : «وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَى  ءَامَنُواْ وَاتَّقَوْاْ لَفَتَحْنَا عَلَيْهِم بَرَكَتٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَالأَْرْضِ وَلَكِن كَذَّبُواْ»[۱۰].[۱۱]

روى زمين ، كور و زمينگير و گرفتارى نخواهد ماند ، مگر آن كه خداوند ، گرفتارى او را به دست ما اهل بيت ، برطرف خواهد كرد و بركت از آسمان به زمين ، فرود خواهد آمد تا آن كه درخت ، زير بار ميوه اى كه خدا مى خواهد ، خم مى شود (/ مى شكند) و ميوه زمستان در تابستان و ميوه تابستان در زمستان ، خورده مى شود ، و آن سخن خداى متعال است : «و اگر اهل آبادى ها ايمان آورده ، تقوا مى ورزيدند ، بركت هايى را از آسمان و زمين ، برايشان مى گشوديم ؛ امّا آنان دروغ انگاشتند» .

بر پايه اين حديث ، بركات استثنايى زمين در پيشرفت هاى اقتصادى دوران ظهور ، همانند پيشرفت هاى اجتماعى اين دوران[۱۲]كه در نتيجه پايبندى مردم به ارزش هاى دينى پديد خواهد آمد، مافوق تصوّر كنونى ماست.