امام علی علیه السلام
العَمَلَ العَمَلَ ، ثُمَّ النِّهايَةَ النِّهايَةَ ، و الاستِقامَةَ الاستِقامَةَ ، ثُمَّ الصَّبرَ الصَّبرَ ، و الوَرَعَ الوَرَعَ ، إنَّ لَكُم نِهايَةً فَانتَهوا إلى نِهايَتِكُم .
به جِد، عمل كنيد و حتما آن را به پايانش رسانيد و در آن پايدارى كنيد، آن گاه سختْ شكيبايى ورزيد و به راستى پارسا باشيد. همانا شما را پايانى است؛ پس، خود را به آن پايان (بهشت) رسانيد.
نهج البلاغة : الخطبة 176.
حدیث:
وَ إِنْ ضَحِكَ فَهِقَ وَ إِنْ بَكَى خَار.
ترجمه:
(از نشانه های جاهل) اگر بخندد قهقهه كند، و اگر بگريد چون حيوان نعره كشد.
تحف العقول، ص ۱۹
