مستندات قرآنی و گونه‌شناسی احادیث باب «مَا یجِبُ مِنْ حَقِّ الإِمَامِ عَلَى الرَّعِیّةِ وَ حَقِّ الرَّعِیّةِ عَلَى الإِمَامِ»کتاب

نشریه : کتاب و سنت

نویسنده : پديدآورنده : شهین رضایی
پديدآورنده : محمود ابوترابی آبندانسری

سال / شماره پیاپی / صفحه 24

چکیده :

قرآن،‏ اولین منبع معارف،‏ و تشریع احکام و احادیث به عنوان دومین منبع آن به شمار می‎آیند. در طول تاریخ،‏ متن احادیث بر خلاف متن قرآن،‏ دچار آسیب‌های فراوانی مانند تصحیف،‏ تحریف و جعل شده‌اند. از جمله راهکارهای اعتبارسنجی روایات و معرفی از طرف امامان معصوم(علیهم‎السلام)،‏ عرضۀ آن‎ها بر قرآن است؛ اگر مضمون آن‌ها موافق كتاب خدا بود،‏ قبول شده،‏ وگرنه کنار گذاشته شود. این دستور،‏ ملاک و معیاری برای تك‏تك روایات وارد شده در كتب روایی است؛ خواه معارض داشته یا نداشته باشد و بدین طریق حتی ضعف‎های سندی روایات می‎تواند جبران ‌شود.
پژوهش حاضر،‏ به روش تحلیلی و کتابخانه‌ای،‏ تلاشی برای ارائۀ مستندات قرآنی و گونه‎شناسی روایات باب «مَا یجِبُ مِنْ حَقِّ الإِمَامِ عَلَى الرَّعِیّةِ وَ حَقِّ الرَّعِیّةِ عَلَى الإِمَام‏» از کتاب الحجة «الکافی» است. مراد از مستندات،‏ یافتن خاستگاه قرآنی احادیثی است که محتوای مورد تأییدِ از آیات داشته باشند. گونه‎شناسی؛ یعنی طبقه‌بندی کاربردی و روش‌مند روایاتی که ریشه یا مستند قرآنی دارند؛ مانند گونۀ تفسیری،‏ جری و تطبیق،‏ و تأویلی که می‎توان بر اساس سخنان معصومین(علیهم‎السلام) برای فهم آیات،‏ از آن‎ها بهره گرفت.

کلیدواژه‌های مقاله :امام و رعیّت ، کتاب الکافی ، حقوق متقابل ، مستندیابی ، گونه‎شناسی حدیث