کوتاهی عمر قاتلان امام حسین(ع) و بیماری های آنها

پرسش :

آیا قاتلان امام حسین(ع) گرفتار کوتاهی عمر و بیماری های خطرناک شدند؟



پاسخ :

عبد اللّه بن بدر خَطْمی ، از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله روایت کرده است که فرمود :

مَن أحَبَّ أن یبارَک فی أجَلِهِ ، وَ أن یمَتَّعَ بِما خَوَّلَهُ اللّهُ تَعالی فَلیخلُفنی فی أهلی خِلافَةً حَسَنَةً، وَ مَن لَم یخلُفنی فیهِم بُتِک عُمُرُهُ، وَ وَرَدَ عَلَی یومَ القِیامَةِ مُسوَدّاً وَجهُهُ.

هر کس علاقه مند است که عمرش طولانی شود و از آنچه خداوند متعالْ نصیب او کرده ، بهره ببرد ، جانشینی خوب برای من در خانواده ام باشد ، و هر کس جانشینی مرا در خانواده ام به عهده نگیرد ، عمرش کوتاه می شود و در قیامت ، روسیاه نزد من می آید .

عبد اللّه ، سپس می گوید : همان گونه شد که پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرموده بود . یزید بن معاویه ، جانشین خوبی برای خانواده پیامبر نبود و عمرش نیز کوتاه شد و پس از شهادت امام حسین علیه السلام مدّت کمی زنده بود و همین طور عبید اللّه بن زیاد ـ که خدا ، هر دوی آنها را لعنت کند ـ .[۱]

یزید ، در ۳۸ سالگی هلاک شد و ابن زیاد ، در ۳۷ سالگی کشته شد . همچنین ، بر پایه گزارش های معتبر جنایتکاران کربلا به انواع بیماری های خطرناک (مانند : جنون ، جُذام و پیسی) مبتلا شدند . عبد الرحمان غَنَوی می گوید :

از آنان که در کشتن حسین علیه السلام ، دنباله رو یزید بودند و یا با حسین جنگیدند ، کسی نمانْد ، مگر این که به دیوانگی یا جذام یا پیسی مبتلا شد و این مرض ها ، در نسل او به ارث مانْد .[۲]

همچنین قاضی نعمان ، بر پایه گزارش های متعدّد آورده است :

کسی از قاتلان حسین علیه السلام ، از قتل ، رهایی نیافت و با ریشه کردن دردی در بدنش مُرد .[۳]

در گزارش ابن حجر نیز می خوانیم :

عدّه ای در این باره ، گفتگو می کردند که هیچ کس از کمک کنندگان به قتل حسین علیه السلام نبود ، مگر این که پیش از مرگش گرفتار بلایی شد .[۴]

همچنین می گوید :

از قاتلان حسین علیه السلام کسی نمانْد ، مگر این که در همین دنیا ، پس از مدّت اندکی ، عقوبت شد ؛ به کشته شدن یا کور شدن یا روسیاه شدن و یا از دست دادن حکومت .[۵]

ابن کثیر نیز تصریح می کند که بیشتر گزارش هایی که بر سرنوشت شوم فاجعه آفرینان کربلا دلالت دارند ، صحیح اند :

اخباری که درباره گرفتار شدن قاتلان حسین علیه السلام روایت شده ، بیشترشان درست اند ؛ چه این که کمتر کسی از آنها که در کشتن او شرکت کردند ، از آسیب و درد در همین دنیا ، در امان مانْدند ، و از دنیا نرفتند ، مگر این که به بیماری مبتلا شدند ، و بیشتر آنها دیوانه شدند .[۶]


[۱]مقتل الحسين عليه السلام ، خوارزمى : ج ۲ ص ۸۵ ، كنز العمّال : ج ۱۲ ص ۹۹ ح ۳۴۱۷۱ ؛ بحار الأنوار : ج ۲۳ ص ۱۱۶ ح ۳۱ .

[۲]كامل الزيارات: ص۱۳۲ ح ۱۴۹ ، بحار الأنوار : ج ۴۴ ص ۲۳۶ ح ۲۷ .

[۳]شرح الأخبار: ج۳ ص۱۶۹ ح۱۱۱۴.

[۴]الصواعق المحرقة: ص۱۹۵ ، تاريخ دمشق : ج ۱۴ ص ۲۳۲ .

[۵]الصواعق المحرقة : ص ۱۹۵ ، تذكرة الخواصّ : ص ۲۸۰ .

[۶]البداية و النهاية: ج ۸ ص ۲۰۱ .



بخش پاسخ گویی پایگاه حدیث نت