آخرین دعای امام حسین(ع)

هنگامی که امام حسین(ع) در محاصره قرار گرفت و مغلوب دشمنان شد، پس از حمد و ثنای الهی، چنین دعا فرمود:

^{مصباح المتهجّد عن أبي عبد اللّه الحسين بن عليّ بن سفيان البزوفري: آخِرُ دُعاءٍ دَعا بِهِ [الإِمامُ الحُسَينُ‌] عليه السلام يَومَ كوثِر:}

اللّهُمَّ [أنتَ‌] مُتَعالِي المَكانِ‌، عَظيمُ الجَبَروتِ‌، شَديدُ المِحالِ‌، غَنِيٌّ عَنِ الخَلائِقِ‌، عَريضُ الكِبرياءِ‌، قادِرٌ عَلى ما تَشاءُ‌، قَريبُ الرَّحمَةِ‌، صادِقُ الوَعدِ، سابِغُ النِّعمَةِ‌، حَسَنُ البَلاءِ‌، قَريبٌ إذا دُعيتَ‌، مُحيطٌ بِما خَلَقتَ‌، قابِلُ التَّوبَةِ لِمَن تابَ إلَيكَ‌، قادِرٌ عَلى ما أرَدتَ‌، ومُدرِكٌ ما طَلَبتَ‌، وشَكورٌ إذا شُكِرتَ‌، وذَكورٌ إذا ذُكِرتَ‌، أدعوكَ مُحتاجا، و أرغَبُ إلَيكَ فَقيرا، و أفزَعُ إلَيكَ خائِفا، و أبكي إلَيكَ مَكروبا، و أستَعينُ بِكَ ضَعيفا، و أتَوَكَّلُ عَلَيكَ كافِيا؛

احكُم بَينَنا وبَينَ قَومِنا، فَإِنَّهُم غَرّونا وخَدَعونا وخَذَلونا، وغَدَروا بِنا وقَتَلونا، ونَحنُ عِترَةُ نَبِيِّكَ‌، ووُلدُ حَبيبِكَ‌ مُحَمَّدِ بنِ عَبدِ اللّهِ صلى الله عليه و آله الَّذِي اصطَفَيتَهُ بِالرِّسالَةِ‌، وَائتَمَنتَهُ عَلى وَحيِكَ‌، فَاجعَل لَنا مِن أمرِنا فَرَجا ومَخرَجا، بِرَحمَتِكَ يا أرحَمَ الرّاحِمين.

^{مصباح المتهجّد به نقل از ابو عبد اللّه، حسين بن على بن سفيان بَزوفَرى: آخرين دعاى امام حسين عليه السلام در روزى كه او را در ميان گرفتند و مغلوب شد، [اين بود]:}

«خداوندا! تو والامكان، سِتُرگِ چيره، چاره‌ساز و بى‌نياز از آفريده‌هايى كه بزرگى‌ات فراگير است و بر هر چه بخواهى، توانايى. رحمتت نزديك و وعده‌ات راست است. فرو ريزنده نعمت، نيكوْآزمون، نزديكْ چون خوانده شوى، محيط بر هر چه آفريدى، پذيرنده توبه آن كه به سويت باز گردد، توانا بر هر چه اراده كنى، دريابنده هر چه بجويى، سپاس‌گزارى، چون سپاسَت بگزارند و ياد كننده‌اى، چون يادت كنند! از سرِ نياز، تو را مى‌خوانم و از سرِ نادارى، به تو رغبت مى‌ورزم و از سرِ ترس، به تو پناه مى‌برم و از سرِ اندوه، نزد تو مى‌گِريم و از سرِ ضعف، يارى‌ات را مى‌طلبم و براى كفايت كردن، بر تو توكّل مى‌كنم.

ميان ما و قوم ما، داورى كن كه آنان، ما را فريفتند و نيرنگ زدند و ما را وا نهادند و به ما خيانت كردند و ما را كُشتند، در حالى كه ما خاندانِ پيامبرت و فرزندان حبيبت محمّد بن عبد اللّه صلى الله عليه و آله هستيم كه او را به رسالتت برگزيدى و بر وحى‌ات امينش كردى. پس براى ما فَرَجى و گشايشى قرار ده، به رحمتت، اى مهربان‌ترينِ مهربانان!».[۱]