در سايه‌سار قرآن و عترت - صفحه 164

در سايه‌سار قرآن و عترت

گفتگو با آيت الله سيد علي اکبر قرشي ۱

به کوشش: علي راد ۲

درآمد

روح حاکم بر حوزه هاي علميه، اخلاص و صميميت است؛ امتياز و احترام، جز بر مبناي دانش و تقوي نيست و چيزي غير از تحصيلات علمي و معنوي، ارزش ندارد. حوزه ها، با محيط زهد و قناعتي که دارند، همواره مرکز خودسازي و تهذيب نفس بودهاند. هدف از تاسيس حوزه، تحصيل معارف ديني و انتقال آن به گستره قلمرو اسلامي و رساندن حقايق به گروه هاي گوناگون جامعه، دفاع از شريعت و حفاظت از کيان ديني است. حوزه، مجمع انديشه وران و عالماني است که متصدي پاسخگويي به نيازهاي معنوي بوده و به عنوان تشکيلاتي منسجم و هدفدار، رسالت استنباط احکام و تبيين فرهنگ ديني را به دوش ميکشد. محيط حوزه، به مثابه مرکز آموزش و کارآموزي است که طلاب، پس از گذراندن دوران فراگيري، بايد جذب جايگاه کار شوند و آنچه را فرا گرفتهاند، به کار بندند. جامعه اسلامي، بر پايه نيازي که به مسائل معنوي و شرعي دارد، نميتواند براي تامين خواسته ها از افراد عادي بهرهمند شود از اين رو، به نيروهاي مهارت يافته و با صلاحيت نيازمند است، اينجاست که بايد مدت فراگيري در حوزه علميه، مشخص باشد، تا پيوسته نياز جامعه اسلامي برآورده شود و شعاع ارشاد و ابلاغ، همه سو را فراگيرد. در هيچ مرکز

1.. مفسر قرآن، نهج البلاغه پژوه، نماينده مردم اروميه در مجلس خبرگان رهبري ( سه دوره متوالي )، نماينده امام و ولي فقيه در جهاد سازندگي استان آذربايجان غربي و نمايندگي نهاد رهبري در دانشگاه اروميه.

2.. عضو هيئت علمي دانشکده علوم حديث.

صفحه از 178