عیادت از بیماران

عیادت بیمار، یکی از پسنده ترین کارهای نیک است.[۱]

پیامبر خدا(ص) فرمود: «عیادت، سنّت است؛[۲]بیماران را عیادت کنید».[۳]ایشان به امام علی(ع) سفارش می کند که برای عیادت بیمار [اگر لازم شد]، یک فرسخ راه برود.[۴]علی(ع) می فرماید: «پیامبر خدا(ص) یهودی ای را به هنگام بیماری اش عیادت کرد».[۵]

ابن عمر می گوید: پیامبر خدا(ص) هنگامی که نماز صبح را با مردم می خواند، رو به آنان می کرد و می فرمود: «آیا در میان [خانواده] شما کسی بیمار شده است تا به عیادت او بروم؟».[۶]

عیادت بیمار، پاداشی بزرگ تر از تشییع جنازه دارد.[۷]عیادت کننده بیمار، در راه بهشتْ گام بر می دارد[۸]و گام هایی که از خانه خود تا نزد بیمار بر می دارد، در باغ های بهشت برداشته می شود[۹]و اگر به عیادت بیماری روانه شود و بمیرد، برای او بهشتْ ضمانت شده است.[۱۰]

هر کس بیماری را عیادت کند، منادی ای از آسمان، او را [این گونه] فرا می خواند: «ای فلانی! خوش باش و گام برداشتنت به پاداش بهشت، گورایت باد!».[۱۱]هیچ مسلمانی مسلمان دیگر را عیادت نکند، مگر این که از پگاه تا شام، هفتاد هزار فرشته بر او درود می فرستند و خداوند برای او خَریفی[۱۲]در بهشت قرار می دهد[۱۳]و نیز فرشته ای از فرشتگان عیادت کننده را با او می گمارد که در قبرش از وی عیادت نماید و تا روز قیامت برای وی آمرزش بطلبد.[۱۴]

امام صادق(ع) فرمود: «بایسته است بیمار شما، برادران خویش را از بیماری اش آگاه کند تا آنان به عیادت وی بروند و [با این کار،] هم او به سبب عیادت آنان، پاداشی یابد و هم آنان در برابر آنچه برای او کرده اند، پاداش بگیرند».[۱۵]