برکات وجود امام مهدی(ع) در حال غیبت

امام غایب برای عموم جهانیان دارای برکات است؛ چراکه بر پایه احادیث ، او به عنوان «انسان کامل»، در برقراری نظام هستی و نیز حفظ حجّت های خداوند، نقش اساسی دارد. علاوه بر این، وجود امام غایب، برای کسانی که از شایستگی لازم برخوردار باشند، برکاتی ویژه دارد.

بر پایه احادیث اهل بیت(ع)، هدایت باطنی انسان ها نیز بر عهده امام معصوم است. هدایت الهی، دو گونه است: یکی «هدایت عام» به معنای نشان دادن راه، و دیگری «هدایت خاص» به معنای رساندن به مقصد. کار انبیا و اوصیا، تنها نشان دادن راه تکامل نیست؛ بلکه پرورش باطن انسان های مستعد نیز در پرتو نورافشانی باطنی آنان، انجام می پذیرد و بدین ترتیب، جان ها به سوی کمال مطلق ـ که مقصد و مقصود حرکت انسانی است ـ ، ره سپار می گردد.

توضیح، آن که: انسان در باطن این حیات ظاهری، حیات دیگری به نام حیات باطنی (حیات معنوی) دارد که از اعمال وی سرچشمه می گیرد و رشد می کند و خوش بختی و بدبختی وی در زندگی آن سرا، بستگی کامل به آن دارد.

از سوی دیگر، در هر امّتی، پیغمبر و امام آن امّت، در کمال حیات معنوی آن دینی هستند که به سوی آن دعوت و هدایت می کنند و از همه بالاترند؛ زیرا چنان که شاید و باید، به دعوت خودشان عمل می کنند.

بنا بر این، کسی که رهبری امّتی را به امر خدا بر عهده دارد، چنان که در مرحله اعمال ظاهری، رهبر و راه نماست، در مرحله حیات معنوی نیز رهبر است و حقایق اعمال با رهبری او سیر می کنند.[۱]

بر اساس آنچه گفته شد، وظیفه امام، تنها راه نمایی تشریعی مردم نیست تا راه نمایی او منحصر به دوران ظهور و حضور باشد؛ بلکه ولایت و رهبری باطنی مردم نیز با اوست و بدیهی است که حضور یا غیبت امام، نقشی در این باره ندارد.

یکی دیگر از برکات امام مهدی(ع) در زمان غیبت، انجام گرفتن مأموریت های ویژه الهی به دست ایشان است، چنان که ایشان واسطه فیض خداوند و مجری مقدّرات است.[۲]