سخنان امام مهدی(ع) در آغاز قیام

در برخی از احادیث، به سخنان امام مهدی(ع) در آغاز قیامش اشاره شده است. امام باقر(ع) مى فرماید:

قائمِ ما با هراس افتادن [در دل دشمنانش] یارى مى شود... و چون قیام کند، پشتش را به کعبه تکیه مى دهد و سیصد و سیزده مرد به گرد او جمع مى شوند و نخستین چیزى که سخن را با آن آغاز می کند، این آیه است: ﴿باقى نهاده خداوند، برایتان بهتر است، اگر مؤمن باشید﴾.[۱]سپس مى گوید: «من باقى نهاده خداوند در زمین او و جانشین و حجّت او بر شما هستم».[۲]

امام باقر(ع) در حدیثی دیگر می فرماید:

هنگامى که پشتش را به کعبه تکیه مى دهد، مى گوید: «اى مردم! ما [شما را] به یارى خدا مى خوانیم. هر کس از مردم به ما پاسخ گوید، [بداند که ] ما اهل بیتِ پیامبرتان محمّد، و سزاوارترینِ مردم به خداوند و به محمّد هستیم و هر که با من درباره آدم احتجاج کند (دلیل بیاورد)، من سزاوارترینِ مردم به آدم هستم و هر که با من درباره نوح احتجاج کند، من سزاوارترینِ مردم به نوح هستم و هر که با من درباره ابراهیم احتجاج کند، من سزاوارترینِ مردم به ابراهیم هستم و هر کس با من درباره محمّد احتجاج کند، من سزاوارترینِ مردم به محمّد هستم، و هر که با من درباره پیامبران احتجاج کند، من سزاوارترینِ مردم به پیامبران هستم. آیا خداوند در آیه هاى استوار کتابش نمى فرماید: ﴿خداوند، آدم و نوح و خاندان ابراهیم و خاندان عمران را بر جهانیان، برترى داد. فرزندانى که برخى شان از برخى [و در پاکى همسان ] اند و خداوند، شنوا و داناست﴾[۳]؟

و من، [امام ] بر جاى مانده از [نسل ] آدم، ذخیره از [نسل ] نوح، برگزیده از [نسل ] ابراهیم و گزیده [نسل ] محمّد ـ که خداوند بر همه آنان درود فرستد ـ هستم. هان! هر که با من درباره کتاب خدا احتجاج کند، من سزاوارترینِ مردم به کتاب خدا هستم. هشیار باشید که هر کس با من درباره سنّت پیامبر خدا(ص) احتجاج کند، من سزاوارترینِ مردم به سنّت پیامبر خدا(ص) هستم. امروز هر کس سخن مرا مى شنود و در این جا حاضر است، به خدا سوگندش مى دهم که پیامم را به غایبان برساند، و به حقّ خداوند و نیز حقّ پیامبرش و به حقّ خودم که بر شما حقّ خویشاوندى با پیامبر خدا(ص) را دارم، از شما مى خواهم که ما را یارى دهید و ما را در برابر کسانى که به ما ستم مى کنند، حمایت کنید، که ما را هراسان کرده اند و به ما ستم نموده اند و از شهر و دیار و فرزندانمان رانده اند و بر ما ظلم شده است و از حقّمان باز داشته شده ایم و اهل باطل بر ما دروغ بسته اند. پس خدا را، خدا را در حقّ ما! ما را وا نگذارید و ما را یارى دهید تا خداوند متعال یارى تان دهد».[۴]،[۵]