تأمّلى در باب حجّت اصول «الكافى»

محمّدعلى سلطانى

چكيده

فضاى اختناق بعد از شهادت امام حسين عليه السلام موجب شد كه جريان امامت در بين شيعيان ، با مقوله اختفا و پنهانكارى آميخته شود و در نتيجه ، گرايش هاى مختلفى در بين شيعيان شكل گرفتند . در كتاب الكافى ، رواياتى آمده است كه بيانگر نام بردن از امامان شيعه به وسيله پيامبر صلى الله عليه و آله و على عليه السلام است. آيا اين روايات ، درست اند؟ اين روايات با موضوع ناآگاهى بسيارى از ياران ائمّه عليهم السلام از نام امامان ، چگونه قابل جمع هستند؟ در اين نوشته ، موضوع پيگيرى شده در روايات از نظر سند و محتوا ، مورد بررسى قرار گرفته است و احتمالاتى براى تبيين مسئله ، ارائه شده است.
كليدواژه ها : امامان دوازده گانه، واقفيه، تحيّر، تئورى امامت، نصّ بر امام .
بعد از شهادت امام حسين عليه السلام ، قيام هاى گوناگون ، بويژه از ناحيه علويان ، موجب توجّه حاكمان وقت به جريان تشيّع به عنوان كانون قيام ها و شورش ها گشت. اين توجّه ، پنهانكارى ، زندگى سرشار از تقيّه و مخفيكارى را بر شيعيان ، مستولى ساخت. در اين راستا ، پيشوايان دينى شيعه ، بيش از همه به وسيله حكومت ، زير نظر قرار گرفتند و در سخن گفتن و اعلام موضع ، رفتار و كردار ، در تنگناى بيشترى قرار گرفتند . از اين رو ، پس از شهادت امام حسين عليه السلام جريان هاى گوناگون فكرى و