گشایش در انتظار فرج امام مهدی(ع)

در برخی از احادیث، خودِ انتظار کشیدن برای فرج را گونه ای فرج و گشایش شمرده اند؛ زیرا:

اوّلاً: احساس امیدواری و امید به آینده بهتر، گونه ای گشایش و فراخی است که روح انسانی را از افسردگی و یأس می رهاند و شادابی و آرامش را به انسان هدیه می کند.

هدف از انتظار فرج، رها شدن از تنگناهای روحی و روانی و امید به آینده ای بهتر است. از این رو، انتظار فرج، نوعی فرج و گشایش شمرده می شود و حتّی عنوان « از بزرگ ترین فَرَج ها» را داراست.

ثانیاً: هدف از انتظار فرج، آن است که تمام زمینه های لازم برای رشد و کمال فرد و جامعه پدید آید و این، تنها پس از ظهور امام مهدی(ع) اتّفاق می افتد؛ امّا با انتظار فرج مسئولانه می توان پیش از ظهور نیز به اهداف جزئی تر ظهور ـ که تعالی و فوز اُخروی افراد است ـ رسید. شخص منتظر می تواند با تکیه بر معارفِ در دسترس خود و بدون حضور معصوم، انسانیت خود را مطابق با معیارهای الهی شکوفا کرده، به درجه ای از معنویت برسد و شایستگی سربازی امام مهدی(ع) و شهادت در رکاب ایشان را بیابد.[۱]