دینداری در روزگار غیبت

پرسش :

دینداری در روزگار غیبت امام مهدی(ع) چه فضیلت هایی دارد؟



پاسخ :

در برخی احادیث برای دینداری در روزگار غیبت امام مهدی(ع)، فضیلت هایی شمرده شده است، از جمله:

پیامبر(ص) می فرماید:

ای علی! بدان که شگفت ترین ایمان و بزرگ ترین یقین را مردمی دارند که در آخر الزمان اند و با این که به پیامبر(ص) نرسیده اند و حجّت از دیده هایشان غایب شده، امّا به نوشته هایی بر کاغذ، ایمان آورده اند.[۱]

امام علی(ع) می فرماید:

قائم ما غیبتی دارد که به درازا می انجامد. گویی شیعیان را می بینم که در روزگار غیبتش مانند گلّه گوسفندان در پی چراگاه، این سو و آن سو می روند؛ امّا آن را نمی یابند. هان! هر یک از آنان که بر دینش استوار بماند و دلش از درازی غیبت امامش سخت نگردد، روز قیامت، همراه و هم درجه من خواهد بود.[۲]

ابو جمعه (از اصحاب پیامبر(ص)) می گوید:

همراه ابو عبیده جرّاح با پیامبر خدا(ص) صبحانه خوردیم. ابو عبیده گفت: ای پیامبر خدا! بهتر از ما که اسلام آوردیم و همراهت جهاد کردیم، کسی هست؟ فرمود: «آری. کسانی که پس از شما هستند و بی آن که مرا ببینند، به من ایمان می آورند».[۳]

امام صادق(ع) می فرماید:

پیامبر خدا(ص) فرمود: «گروهی پس از شما می آیند که یک مرد از آنان، پاداش پنجاه تن از شما را دارد». اصحاب گفتند: ای پیامبر خدا! ما در جنگ بدر و اُحُد و حنین همراه تو بودیم و [آیه هایی از] قرآن درباره ما نازل شده است! پیامبر(ص) فرمود: «اگر بار گرانی که بر دوش آنان است، بر عهده شما نهاده می شد، مانند آنان شکیب نمی ورزیدید».[۴]

در حدیثی دیگر آمده است:

هنگامی که امیر مؤمنان(ع) خوارج را در جنگ نهروان کشت، مردی به سوی ایشان برخاست و گفت: ای امیر مؤمنان! خوشا به حال ما که در این مکان، همراه تو بودیم و این خوارج را در رکاب تو کشتیم! امیر مؤمنان فرمود: «سوگند به کسی که دانه را شکافت و بنی آدم را آفرید، در این جا، مردمی همراه ما حضور یافتند که خداوند، هنوز پدران و نیاکان آنها را نیافریده است». مردی گفت: چگونه افرادی که هنوز آفریده نشده اند، کنار ما حضور داشته اند؟ فرمود: «آری. قومی در آخر الزمان خواهند بود که با ما در این کار (پیکار) شریک اند و در برابر ما [راضی و] تسلیم اند. آنان شریکان حقیقی و به حقّ ما بر آنچه هستیم، هستند».[۵]،[۶]


[۱]. کمال الدین: ص ۲۸۸ ح ۸.

[۲]. کمال الدین: ص ۳۰۳ ح ۱۴.

[۳]. الأمالی، طوسی: ص ۳۹۱ ح ۸۵۸.

[۴]. الغیبة، طوسی: ص ۴۵۶ ح ۴۶۷.

[۵]. المحاسن: ج ۱ ص ۴۰۷ ح ۹۲۶.

[۶]. ر.ک: دانش نامه امام مهدی(ع) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ: ج ۵ ص ۳۹۵ ـ ۴۰۳.



بخش پاسخ گویی پایگاه حدیث نت