امام علی علیه السلام
فاتَّقُوا اللّهَ الَّذي نَفَعَكُم بمَوعِظَتِهِ، وَ وَعَظَكُم بِرسالَتِهِ، و امتَنَّ عَلَيكُم بنِعمَتِهِ، فَعَبِّدوا أنفُسَكُم لِعِبادَتِهِ، و اخْرُجوا إلَيهِ مِن حَقِّ طاعَتِه .
پس پروا كنيد از خدايى كه با پند خويش به شما سود رسانده و با رسالت [رسولان] خود شما را اندرز داده و با نعمتهايش بر شما منّت نهاده است. بنا بر اين، نفْسهاى [سركش ]خود را براى عبادت او رام سازيد و حقّ طاعتش را به جاى آوريد.
نهج البلاغة : الخطبة 198.
امام علی علیه السلام می فرماید:
الصَّبْرُ صَبْرَانِ صَبْرٌ عَلَى مَا تَكْرَهُ وَ صَبْرٌ عَمَّا تُحِبُّ .
شكيبايى دو گونه است: شكيبايى بر آنچه خوش نمى دارى و شكيبايى در آنچه دوست مى دارى.
نهج البلاغه، حکمت ۵۵
