ندای آسمانی در هنگام ظهور

ندای آسمانی، یکی از نشانه های حتمی برای ظهور امام مهدی(ع) است که در احادیث بسیاری، از جمله در این حدیث امام صادق(ع) آمده است:

قائم، قیام نمی کند، تا آن که ندا دهنده ای از آسمان، ندایی می دهد که دخترکان در کنج خانه نیز آن را می شنوند و شرق و غرب گیتی نیز آن را می شنوند و درباره این موضوع، آیه ﴿اگر بخواهیم، نشانه ای از آسمان برایشان فرود آوریم که در برابرش سر خم کنند﴾[۱]نازل شده است.[۲]

امام باقر(ع) نیز درباره آیه ﴿اگر بخواهیم، نشانه ای از آسمان برایشان فرود می آوریم﴾ می فرماید:

[مقصود، ] ندا از آسمان به نام آن مرد و نام پدرش است.[۳]

زمان این ندا در احادیث، گوناگون (ماه رمضان ، ماه رجب ، ماه محرّم و روز عاشورا) گفته شده است. ویژگی این ندا آن است که هر کس در زمین است، آن را به زبان خود می شنود. امام صادق(ع) در این باره می فرماید:

ندا دهنده ای به نام قائم، ندا می دهد... [به ندایی] عمومی، به گونه ای که هر ملّتی آن را به زبان خود می شنود.[۴]

از برخی احادیث استفاده می شود که این ندا، ندای جبرئیل به منظور معرّفی مهدی(ع) به مردم جهان است. از جمله، امام باقر(ع) می فرماید:

ندای جبرئیل است و نشانه آن نیز این است که نام قائم و نام پدر او را ندا می دهد.[۵]

در باره محتوای ندا، در حدیث امام رضا(ع) آمده است:

منادی آسمانی در فراخوان [مردم به سوی ] او، چنان ندایی می دهد که همه زمینیان، آن را می شنوند. می گوید: «هان! حجّت خدا نزد خانه خدا ظهور کرده است. پس، از او پیروی کنید، که حق با او و در اوست» و آن، همان سخن خدای عزّ و جلّ است:﴿اگر بخواهیم، نشانه ای از آسمان فرود می آوریم که در برابرش گردن خم کنند﴾.[۶]

پیامبر خدا(ص) نیز در این باره فرموده است:

هنگام قیام قائم، منادی آسمانی ندا می دهد: «ای مردم! مدّت حکومت زورگویان بر شما، به پایان رسید و کار را بهترین فرد امّت محمّد به عهده گرفت. خود را به مکّه برسانید». پس از این ندا، بزرگان از مصر و نیکان از شام و زاهدان عراق ـ که خلوت گزینان شب و شیران روز و دل هایشان به سان پاره آهن است ـ ، بیرون می آیند و با او میان رکن [حجر الأسود] و مقام [ابراهیم ] بیعت می کنند.[۷]

در باره بازتاب ندای آسمانی ، امام علی(ع) می فرماید:

هنگامی که منادی آسمانی ندا دهد: «حق در خاندان محمّد است»، زمانی است که [نام ] مهدی بر سر زبان مردم می افتد و مشتاقش می شوند و به چیز دیگری نمی اندیشند.[۸]،[۹]