قیام سید حسنی پیش از ظهور

خروج و قیام فردی به نام حسنی، یکی دیگر از نشانه های مشهور ظهور، به شمار می رود؛ امّا در این باره باید گفت:

اوّلاً: احادیث مربوط به این نشانه، از نظر سند یا منبع، اشکال دارند.

ثانیاً: تنها حدیث صحیح مربوط به این نشانه، در کتاب روضه الکافی آمده است؛ ولی آن نیز از نظر محتوا قابل قبول نیست؛ زیرا در آن از اختلاف بنی عبّاس سخن گفته شده، در حالی که فاصله ای طولانی بین اختلاف بنی عبّاس و ظهور حسنی است. از طرفی، تصوّر برگشت حکومت عبّاسیان یا تشکیل حکومتی به نام آنان در آخر الزمان بر هیچ دلیل و قرینه درستی استوار نیست.

همچنین برخی مطالب یاد شده در این حدیث (مانند: مهدی(ع) پس از آمدن از مدینه به مکّه، از خداوند اجازه ظهور می خواهد یا حسنی در قیام، بر امام مهدی(ع) پیش دستی می کند)، قابل تأمّل اند. کشته شدن حسنی به دست اهل مکّه و فرستادن سر او برای شامی هم مطلبی است که در احادیث دیگر وجود ندارد، ضمن این که به نظر می رسد فرستادن سر مقتول، مربوط به تاریخ صدر اسلام است، نه آخر الزمان که ارتباطات به گونه ای دیگر تصویر شده است.

بر اساس همه این موارد، باید گفت که قیام حسنی، پیش از ظهور به شیوه علمی، قابل اثبات نیست. بنا بر این، شاید بتوان گفت که مقصود از سید حسنی در تنها حدیث معتبری که بدان اشاره شد، همان نفْس زکیه است.[۱]