قیام خراسانی

در زبان عامّه و منابع متأخّر و آثار جدید، از قیام فردی به نام «سید خراسانی» به عنوان یکی از مهم ترین نشانه های ظهور نام برده می شود.

در این باره باید توجّه داشت که:

اوّلاً: عنوان «سید» برای خراسانی درست نیست و در دو یا سه حدیثی که این نشانه را عنوان کرده اند، حرفی از سیادت یا علوی بودن او نیست.

ثانیاً: کتاب های متأخّر و معاصری که از خراسانی یاد کرده اند، این عنوان را از برخی احادیث مربوط به خراسان یا غیر آن برداشت کرده اند، و گرنه در احادیث مربوط به نشانه های ظهور، چنین شهرتی وجود ندارد و یک یا دو روایت نقل شده هم برای استناد به آن کافی نیست.

بنا بر این، در یک جمله می توان گفت که «خراسانی»، عنوانی است که متأخّران با استفاده از مضمونِ احادیث مربوط به خراسان و مشرق زمین و مردی که همراه اهل خراسان قیام می کند، انتزاع کرده اند، و گرنه در احادیثی که به آنها ارجاع شده، نامی از خراسانی و حتّی مردی از خراسان نیست.[۱]