حديث سفينه و ولایت امام علی(ع)

پيامبر(ص) سررشته امور را در ميان امّت به دست دارد. دامنه جامعه اسلامی، هنوز چندان گسترده نيست . با اين حال، اين جامعه نوپای كوچك، با مسائل بسياری از درون و بيرون مواجه است: مسائلی انحراف آفرين و دگرگونگر . جريان نفاق در درون جامعه، شكل گرفته و ارتداد برخی، در همان جامعه، صورت گرفته است و ... .

پيامبر خدا به روزها و روزگاری می انديشد كه مشعل فروزان حياتش خاموش می شود ، امّا امّت، بايد راه را ادامه دهند.

آنچه آورديم، چاره انديشی برای فردا و فرداهاست، در هنگامه شعله ور گشتن آتش فتنه و به خروش آمدن امواج گم راهی ها و ... و در همين سمت و سوست كلام بلند و والا و روشنگر ديگرِ پيامبر خدا؛ آن كه به «حديث سفينه» شهره است و يكی از نقل های آن، چنين است:

«ألا إنّ مثل أهل بيتي فيكم مثل سفينة نوح ؛ من ركبها نجا ، ومن تخلّف عنها هلك» .  هان! مَثَل اهل بيتم در ميان شما، همچون كشتی نوح است. هر كس به آن در آيد، نجات يابد و هر كس از آن بازماند، هلاك گردد.

چه تشبيه بيدارگر و تنبّه آفرينی!

پيامبر خدا به فتنه گری ها، آتش افروزی ها و جريان سازی ها در آينه زمان می نگرد و اين همه را به امواج خروشان و غول پيكر دريا، همانند می سازد؛ امواجی كه هر كس در كام آنها قرار گيرد،غرق شود و هر آن كه در معرضش باشد، تباه گردد. چه بسا كسانی به پندارِ رهايی از اين امواج بلند، پناهگاهی پنداری جويند و بدان جا در آيند ؛ امّا امواجْ فراز آيند و آنان را در كام خود، فرو برند.

پس امّت ، بايد هشيار و بيدار باشد، كه تنها راه نجات ، در آمدن به «سفينه» اهل بيت(ع) است و چنگ زدن به آموزه های آنان .

و شگفتا از تحقّق آن امواج و به وجود آمدن پناهگاه های پنداری برای مردمان، پناهگاه هايی چون : عالم نماها، فرقه ها، جريان ها و... تا مگر مردمان، بدان سوی ها روانه شوند و از در آمدن به كشتی نجات حقيقی، بازمانند.

در دلالت اين حديث بر وجوب اطاعت از اهل بيت(ع)ترديدی نيست. مگر می شود خردمندی، امواج خروشان را بنگرد و در رهايی جويی از آنها ترديد كند؛ امواجی كه در كام آنها افتادن ، همان است و غرق شدن، همان!

ديگر آن كه پيامد قطعی اين روی آوردن به سفينه، هدايت يافتگی و رهايی از امواج تباهی آفرين است. ديگر آن كه اين سفينه، نجاتبخش است. پس اين عزيزان، معصوم اند و به دور از خطا و... .[۱]