اهل سنت و رجعت

پرسش :

چرا اهل سنّت، رجعت را نمی پذیرند؟



پاسخ :

با توجّه به آیات قرآنی مربوط به رجعتِ برخی افراد یا اقوام در گذشته، مى توان نتیجه گرفت که در تاریخ ادیان نیز رجعت در شکل هاى مختلف واقع شده و اعتقاد به آن، به نوعى وجود داشته است و اسلام نیز بر آن تأکید ورزیده و وقوع آن را در آخر الزمان، بیان نموده است.

در روایات اهل سنّت، از بازگشت گروه هایى از مردم در زمان پیامبر(ص) و پس از ایشان و نیز برخى صحابه پیامبر(ص) مانند زید بن خارجه و ربیع بن حراش، سخن گفته شده است. تعداد این روایات، بسیار است تا جایی که ابن ابى الدنیا کتابى با نامَمن عاش بعد الموت (کسانى که پس از مرگ زیسته اند)، نوشته است.

همچنین روایات فراوانى از اهل سنّت نقل شده که پیامبر(ص) پس از مرگ، زنده شده و افرادى ایشان را دیده اند. میان علمای اهل سنّت درباره امکان چنین چیزى، بحث هاى زیادى در گرفته و حتّی سیوطى کتابى در موضوع امکان دیدن پیامبر(ص) و فرشتگان نوشته است. او احادیث صحیحى را به نقل از بخارى، مسلم و ابو داوود مى آورد که در آنها امکان دیدن پیامبر(ص) در بیدارى، بیان شده است. سپس توضیحات مفصّلى در ردّ منکران امکان رجعت پیامبر(ص) و امکان دیدن ایشان مى آورد و اقوال علمایى را بیان می کند که قائل به امکان آن بوده اند و اشاره می کند که آنان مواردى را نقل کرده اند که کسانی پیامبر(ص) را در بیدارى دیده اند و این را از جمله کرامات آنها برشمرده اند. وى کرامت شمردن این دیدار را تنها در صورتى قبول دارد که در بیدارى باشد، نه در خواب؛ چرا که دیدن رؤیاى پیامبر(ص) براى همه امکان دارد و کرامتى به حساب نمى آید.

با توجّه به این مطالب، جاى این پرسش وجود دارد که: چرا اهل سنّت ـ که اصل «ظهور مهدی» را قبول دارند و امکان رجعت را نیز با توجّه به روایاتشان مى پذیرند ـ ، رجعت به هنگام ظهور امام مهدی(ع) را قبول ندارند؟

در جواب پرسش شاید بتوان حدس زد که قبول رجعت در آخر الزمان، از آن جا که متضمّن رجعت امامان اهل بیت(ع) و انتقامگیرى آنان از دشمنانشان است، به بحث «امامت» بر مى گردد و چون اهل سنّت، اصل امامت را قبول ندارند، نمى توان انتظار داشت که فرع آن را بپذیرند، و گرنه با توجّه به ادلّه متعدّد و محکم رجعت، جایى براى انکار آن وجود ندارد.[۱]


[۱]. ر.ک: دانش نامه امام مهدی(ع) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ: ج ۸ ص ۴۵ ـ ۴۷.



بخش پاسخ گویی پایگاه حدیث نت